Gemeente, plaats die bomen gewoon!

Hè? Waar is het boompje gebleven dat Extinction Rebellion Amersfoort had geplaatst bij de Koppelpoort? Ik zie  enkel wat losliggende tegels op de plek waar zondag nog een wilgenboompje stond met de tekst: ‘Laten we bomen planten in plaats van kappen. Doen jullie mee? ‘ Ook op twee andere plekken waren boompjes geplant.

Wie o wie heeft het boompje weggehaald? Was het wethouder Kraanen die nog wel wat ruimte over had in zijn tuin? Hij had immers gereageerd: ‘als ze het al overleven, wat ik zeer betwijfel, dan zullen we er goed voor zorgen.’  Kraanen adviseerde daarnaast een cursus bomenplanten. Goede tip! Ik hoop dat de duizend Amersfoorters die eind vorig jaar een gratis boompje kregen van de gemeente ook zo’n cursus hebben gehad zodat de boompjes niet bij het tuinafval terecht zijn gekomen door gebrek aan kennis. 

De activisten vinden dat de gemeente Amersfoort te weinig doet aan een duurzame toekomst. Dat begrijp ik wanneer ze het hebben over de bomenkap die al gedaan is voor de aanleg van de westelijke rondweg. Maar om te zeggen dat de gemeente weinig aan duurzaamheid doet is wel wat kort door de bocht. Denk maar aan de projecten als ‘operatie Steenbreek’ en de regenwatercoaches die worden ingezet. En vergeet niet de poging van de gemeente om binnen een paar jaar vierduizend bomen te planten door de hele stad. Prima actie, na jarenlang bezuinigd te hebben op groen.

Maar waar ik me zelf nogal over verbaas zijn die idiote palen met daaraan een briefje waarop staat dat er op die plek een boom geplant gaat worden. Waarom gemeente? Waarom? Om aan te geven hoe goed je bezig bent? Het ziet er niet uit en ik vind het borstklopperij. En wat wordt er gedaan met die vierduizend geplastificeerde kaartjes en die palen die overblijven nadat er daadwerkelijke en nieuwe boom is geplaatst? Kom op. Plaats die bomen gewoon! Die schouderklop komt wel weer wanneer we ooit weer groenste stad zijn van Europa. Of duurzaamste. 

Eén Kaarsje!

“Het spookt al een tijdje door mijn hoofd. Zal ik, of zal ik niet, wie is er geïnteresseerd in mijn hersenspinsels en voor wie doe ik het eigenlijk. Ik ben eruit; ik doe het voor mezelf. Om te zorgen dat mijn gedachten geordend worden, om veel te schrijven. Een soort stok achter de deur. Oefening baart kunst….. dan wordt het tijd om te beginnen. Een eerste stap.” 

Zo begon ik ruim een jaar geleden mijn blog. Afgelopen woensdag was het precies een jaar. Ik had het zelf niet door want ik zat -zonder computer- op de camping. Bij terugkomst bleek ik het volgende berichtje te hebben gekregen; “Happy Anniversary with WordPress.com!.

Bij een jubileum kijk je vaak even terug. Dat heb ik ook gedaan. Toen ik begon wist ik niet of ik wel genoeg inspiratie zou hebben om zo’n drie keer per week een stukje te schrijven. Ook wist ik niet of er mensen waren die datgene dat ik opschreef wel leuk genoeg vonden. Steeds weer die twijfel; is het afwisselend genoeg, gaat het niet teveel over de kinderen, welke foto moet er bij…. Wat ik leuk vind is dat ik zo’n tweehonderdvijftig reacties heb gehad op mijn stukjes en dat er niet alleen vanuit Nederland maar ook vanuit dertig andere landen wordt meegelezen.

Een onderwerp dat erg populair was, was mijn blog over de “Miljoenenjacht”. Ook mijn verhaal over “mijn eigen grijze jager” dat ik op 3 september schreef is vaak gelezen. Dat heeft natuurlijk van alles te maken met google. Mensen die net als ik een ‘bijna uitnodiging’ hebben gekregen van de Miljoenenjacht gaan op internet even kijken hoe dat zit en met een beetje geluk komen ze op mijn weblog uit. Datzelfde geldt voor mensen die op zoek zijn naar een mantel van de grijze jager. Zo’n 65 keer zijn lezers op mijn weblog gekomen omdat ze mantel/grijze/jager hebben ingetypt.

Voorlopig blijf ik nog wel even doorgaan, want door het schrijven van mijn blogs kan ik mijn creativiteit kwijt, het stimuleert me na te denken over onderwerpen en zorgt er voor dat ik regelmatig schrijf. Op naar het vijfjarige jubileum!