Schade en schande

 ,,Dat meen je niet!” Teun proest het uit terwijl hij de laatste hap van zijn toetje neemt. Tegenover mij zit Pien met grote, verbaasde ogen te kijken. ,,Mam… dat is het eerste wat we leren bij mediawijsheid”. Ik zie een twinkeling in de ogen van meneer Enzofoort. ,,Ja, schat… je hoeft de kinderen hier dus helemaal niet voor te waarschuwen want ze weten meer dan je denkt”. Ik voel me ineens oud en schaam me diep. Snel sta ik op en begin de tafel af te ruimen.

Het is maar goed dat ik het zag; mijn telefoonrekening. Ik had sinds de zomer een goedkoper abonnement maar toch moest ik ruim 55 euro betalen aan Vodafone. Ik besloot de klantenservice te bellen. Een alleraardigste jongeman ging op onderzoek uit en hij kwam er achter dat ik een sms-dienst had afgenomen via nummer 4239. ,,Huh?” Was mijn reactie, maar toen hij de datum noemde waarop dat was ingegaan begon mij iets te dagen.

Ik zat op dat moment op Terschelling en kreeg een berichtje van Apple dat ik een iPhone had gewonnen. Ik moest iets intoetsen en dat deed ik. Toen bedacht ik mij dat het te mooi was om waar te zijn en ben ik gestopt. Te laat blijkt nu. Ik had er nooit meer aan gedacht tot ik van de Vodafone-medewerker hoorde wanneer het was gebeurd. ,,Oh, wat ontzettend dom van mij”, zei ik. ,,Ik dacht altijd dat ik er niet in zou trappen.” ,,U bent echt niet de enige hoor mevrouw”, was zijn reactie; ,,Voordat ik hier werkte is het mij ook een keer overkomen.” Daarna begon hij uit te leggen hoe fraudeurs te werk gaan en ik kreeg het advies om mijn telefoon via payinfo.nl te blokkeren voor alle betaalde sms-diensten. Dat heb ik dan ook meteen gedaan. Zo heb ik kunnen voorkomen dat mijn rekening nog verder opliep.

Terwijl ik bezig was in de keuken zei ik tegen meneer Enzofoort dat we de kinderen moesten waarschuwen, voordat zij ook een vette rekening zouden krijgen. Nou, Teun en Pien wisten al lang dat ze nooit op zoiets moeten reageren. U weet het nu ook. Scheelt u misschien een hoop geld, ergernis en schaamte. Vooral schaamte.

iPhone

De kogel is door de kerk; ik ben binnenkort in het bezit van een iPhone 4. Jarenlang was ik tevreden met een klein nokia-toestelletje waar ik nog niet eens foto’s mee kon maken, maar om geen oude grijze muis te worden en om mee te doen met de moderne wereld leek het me toch verstandig om nu maar eens te kiezen voor een ‘volwassen’ toestel.

Dat had nog heel wat voeten in aarde; ik ben het internet opgedoken, heb gewikt en gewogen, ben vanmorgen nog naar de Vodafone-winkel in Amersfoort gegaan maar heb het uiteindelijk telefonisch geregeld via Jaap van Gorkum van Vodavone. Het was een heel lang gesprek, er werden allerlei opnames gemaakt en toen bleek dat de aanbieding die op internet stond en die ik wilde niet klopte omdat de 16 GB niet meer via internet verkrijgbaar was. Maar….zo zei meneer van Gorkum, misschien kon ik die nog in de winkel krijgen. Ik zag het al voor me; ik weer op mijn fietsje naar de stad en dan daar tot de conclusie komen dat er geen zwarte zou zijn of dat ze net uitverkocht waren. Omdat ik er inmiddels helemaal klaar mee was -ik heb al zo’n hekel aan dit soort dingen- ben ik gegaan voor de 8 GB ipv die met 16 GB. 

Nou ja, om een lang verhaal iets korter te maken; Over een paar dagen krijg ik hem thuis. Vanaf die tijd hoop ik tijdens mijn fietstochten door Amersfoort interessante foto’s te maken en daar meteen wat mee te doen op twitter of facebook. Tot nu was ik alleen thuis actief op het internet. Volgende week heb ik hem dus, dan moet ik nog wel even uitvogelen hoe zo’n iPhone werkt…. Pim of Puck kunnen me daar uitstekend mee helpen. Denk ik.

 

David en Goliath

Ik zie Marcoen zoeken in zijn jasje. ‘Dat meent hij toch niet’, denk ik nog even, maar aan zijn gezicht te zien is het toch echt waar. Hij komt dichterbij en vraagt of ik zijn iPhone heb. Nee. Wel de tas met de rest van onze spullen, maar zijn iPhone niet. Even slaat bij ons de paniek toe, want zou de iPhone ooit nog teruggevonden worden, en in welke staat…

Marcoen is hem namelijk niet ‘gewoon’ kwijtgeraakt. Nee, het mobieltje zat in zijn jasje toen hij…. in ‘de Goliath’ stapte, de snelste, hoogste en langste achtbaan van de Benelux. We zijn ter ere van Pim zijn verjaardag in Walibi; de laatste vakantiedag willen we met zijn vieren vieren. 

Een flinke zucht ontsnapt uit mijn mond. Ik wil Marcoen allerlei verwijten maken, want hoe kun je nu…. maar het heeft zo weinig nut. We gaan naar de informatie-balie en Marcoen vertelt wat er is gebeurd. De dame achter de balie is zo aardig om Marcoen gebruik te laten maken van haar computer zodat we via ‘findmyphone’ de iPhone kunnen traceren. We kunnen zien dat hij onder de ‘Goliath’ op de rand ligt bij een vijver. Of hij in of naast het water ligt is onduidelijk. ‘We kunnen pas na sluiting van de achtbaan gaan zoeken’, zegt het behulpzame meisje achter de balie. ‘Dat betekent dat u hier dan kunt wachten terwijl mijn collega’s zoeken want u mag niet zelf rondlopen in dat gebied’. Met een afdrukje van het computerscherm lopen we terug naar de atractie en geven daar het papier af, met onze telefoonnummers erbij.

We besluiten de rest van de middag nog maar te genieten en het lukt me wonderwel om het telefoon-debacle uit mijn hoofd te zetten. In het ergste geval in Marcoen zijn mobiel kwijt. Vervelend, maar er zijn ergere dingen in een mensenleven.

Om zes uur sloten de atracties en vanaf dat moment zaten we te wachten. We zagen hoe de bezoekers naar buiten gingen, de medewerkers de laatste rommel opruimden en de security-mensen nog rondgingen om te kijken of er niemand achterbleef. Uiteindelijk kwam de vriendelijke dame van de informatiebalie naar ons toe: ‘Mijn collega’s hebben een iPhone gevonden en ze vertelden dat de telefoon al een paar keer gebeld is door Nienke.’ Dat kon kloppen, want om de zoekers te helpen had ik regelmatig Marcoens nummer ingetoetst. De medewerksters die aan het zoeken waren hoorden de telefoon rinkelen en konden hem zo makkelijk vinden.

Even later gaven ze de iPhone aan Marcoen. Ongeschonden! Bijna een wonder, want het toestel moet heel wat meters door de lucht zijn geslingerd voor het in het gras onder de achtbaan terecht is gekomen. Misschien moeten we de iPhone voortaan David noemen. Tenslotte heeft het toestel ‘Goliath’ min of meer verslagen…..