Ruim die rotzooi nou eens op!

,,Dit kan niet waar zijn.” Terwijl we dichter bij de fietsbrug komen zien we steeds meer lege verpakkingen. Redbullblikjes, sigarettenpakjes, snoepzakken, chips… en nog een plastic bak met een paar overgebleven druiven.

Mijn man en ik doen een rondje ‘Hoogland West’. We lopen langs de Eem en genieten van de natuur, het water en de ochtendzon, maar we schrikken van de zooi die er achter gelaten is. We weten dat er vaak grote groepen jongeren aan de oever zitten en ik kan me voorstellen dat het heerlijk is om met leeftijdsgenoten te chillen in dit prachtige gebied, maar waarom nemen die jongelui dan niet hun zooi mee naar huis!?

Terwijl we verder lopen horen we meerdere voorbijgangers klagen over het afval. Een wielrenner roept hard: ,,Glas!” en probeert op het laatste moment nog om de glassplinters op het pad te ontwijken. Verderop schudt een skater verbaasd zijn hoofd.

,,Misschien kan ik een grijper en wat vuilniszakken meenemen de volgende keer”, verzucht ik. ,,Dit is teveel voor wat vuilniszakken”, antwoordt mijn man. Ik kijk eens goed om me heen en zie ook nergens vuilnisbakken staan. Dat zou toch best handig zijn. Aan de andere kant; de jongeren hebben de spullen ook meegenomen naar deze plek dus hoe moeilijk kan het zijn om het afval in dezelfde tassen mee terug te nemen?

,,Ik vind het al moeilijk om een appel weg te gooien en zelfs een kauwgompje spuug ik niet zomaar uit. Dat heb ik echt meegekregen van mijn ouders.”  Zegt een vrouw die ons hoort praten.

,,Tja, het zal wel niet helpen om hier een paar boa’s neer te zetten”, mijmer ik terwijl we verder lopen. ,,Misschien kunnen sportcoaches, rappers, populaire docenten, influencers, jongerenwerkers of eigenaren van jongeren-café’s  eens de koppen bij elkaar steken.” Zij zijn vaak rolmodellen van deze jongeren en hebben vast de juiste toon om hen aan te kunnen spreken. ,,Of wacht eens, misschien kunnen de ouders van deze jongeren wat betekenen. Iets met opvoeden?”

Stadsmariniers

Ik kijk uit het raam en zie vijf stoere mannen en vrouwen in camouflage-kleding. Twee van hen duiken weg achter onze auto. De drie anderen staan met hun rug tegen de rode bus van de buurvrouw.  Wapens in de aanslag. Wanneer de jongeren die verderop staan met lucifers een doos in brand proberen te steken, slaan de stadsmariniers toe.

Zo’n scene verwacht ik bij de term ‘stadsmariniers’. Ik had er nog nooit van gehoord totdat VVD-raadslid Hanneke Lap aangaf stadsmariniers in te willen zetten tegen de sterk gestegen overlast door jongeren. Het aantal incidenten met jongeren in Amersfoort is het afgelopen jaar met 23 procent gestegen en daar moet maar eens wat aan gedaan worden vond het raadslid. In Rotterdam en Breda heb je ook stadsmariniers en inzet van deze mensen zou misschien ook wel een goede oplossing zijn voor de overlast in Amersfoort.

Ik zag meteen topfitte gespierde mannen en vrouwen voor me waar je als jongere echt ontzag voor hebt. Getrainde mariniers met hun wapen in de aanslag. Maar ik zit er helemaal naast. Het gaat om ‘gewone mensen, ambtenaren, met een speciale bevoegdheid die in alle delen van de stad opereren en kunnen ingrijpen. Opsporingsambtenaren met een ruim veiligheidsmandaat’. Klinkt mooi maar hebben we die niet eigenlijk al? We hebben immers al gebiedsmanagers.

Die gebiedsmanagers zijn toch ook al een soort superambtenaren die weten hoe het zit met de veiligheid in hun wijk en die contact hebben met verschillende partijen die met jongeren werken? Misschien is één manager per gebied wat weinig en kan er naast elke ‘gewone’ gebiedsmanager een manager worden aangesteld die speciaal gericht is op jongeren.

Maar misschien is het nog beter om hiervoor extra wijkagenten in te zetten. Die zijn dikwijls goed op de hoogte welke jongeren in hun wijk rondlopen en hoe het zit met eventuele criminele activiteiten. Ze zijn voor dit werk opgeleid, hebben volgens mij voldoende bevoegdheden en kennen de wijk en de verschillende instanties op hun duimpje. Kortom; we moeten gewoon wat meer geld steken in het aannemen van voldoende, capabele wijkagenten!

Zitten we wel met die term. Wijkagent klinkt niet zo flitsend en stoer. Misschien kunnen we hen voortaan gewoon stadsmariniers noemen. Is dat imagoprobleem ook weer opgelost!

Applaus

“Als iedereen rechts gaat, wil ik links”. Eén van de weinige zinnen uit de voorstelling Kloon van Circus Amersfoort. Een voorstelling over jezelf durven zijn. Een ontsnapping uit de werkelijkheid waar je constant in de gaten wordt gehouden door de anderen.

Zeventien jongeren treden op in theater de Lieve Vrouw en één van die jongeren is mijn dertienjarige dochter Pien. Wekenlang heeft ze getraind en nu staat ze samen met de andere jeugdige artiesten in de spotlights. Ze doet mee met een acrobatiek-act, zit op de eenwieler, en jongleert met balletjes. Een diepe buiging en mijn applaus omdat ze zichzelf durft te zijn. Voor me zit een meisje van een jaar of zes bij haar moeder op schoot. Vol verwachting kijkt ze naar het podium. Terwijl er een paar meiden ondersteboven aan de trapeze hangen zegt ze net iets te hard. “Hoe doen ze dat nou?” Dat is de magie van het Circus! Het meisje is vol verwondering en enthousiast klinkt haar applaus.

Applaus ook voor de voorstelling van de derdejaars van het Vathorst College. Ruim 260 leerlingen deden daar vorige week aan mee. Dans, zang, drama en beeldende kunst. Geweldig hoe zoveel verschillende pubers samen één voorstelling kunnen maken. In één van de scènes loopt een jongen de verkeerde kant op. Hij gaat links in plaats van rechts. Hij durft zijn eigen keuzes te maken. Prachtig! Een andere jongen danst vol overtuiging een solo en ik word erdoor geraakt. Aan het eind van de voorstelling een dans met alle derdejaars. Tussen al die scholieren zie ik mijn zoon Teun staan. Volkomen zichzelf!

Ik heb bewondering voor al die mensen die met jongeren aan de slag gaan en prachtige voorstellingen maken. Bij Circus Amersfoort is sinds kort een club speciaal voor kinderen en jongeren met een beperking. Hoe gaaf is het dat ook zij op hun eigen niveau oefenen met acrobatiek, jongleren en andere circusacts. Dat zou nooit gaan zonder vrijwilligers. Ook voor hen klinkt applaus.

Ik wens Amersfoort voor 2017 veel cultuur met diepe buigingen. Vooral ook voor en door jonge mensen, tenslotte heeft de jeugd de toekomst. En onthoud; als iedereen naar rechts gaat, ga dan ook eens naar links! Of andersom…

Demonstratie? Ammehoela!

Pislink ben ik. Hoe halen ze het in hun hoofd? Wat een idiote actie om stenen te gooien naar bussen. Om bushokjes kapot te slaan. Om als een gek met je auto over de rotonde van de stier te scheuren. En waarom? Waarschijnlijk omdat je je verveelt. Of omdat je zin hebt in een lolletje.

Het is weer eens hommeles in de wijk Kruiskamp en ik als bewoner van die wijk baal daar stevig van. Het gaat om een groepje jongeren die het verpest voor de rest. Ze hebben het voor elkaar gekregen dat de bussen van Connexxion een paar dagen de rotonde bij De Stier vermeden omdat de bussen daar bekogeld werden. Eén buschauffeur kreeg zelfs glas in zijn oog. De jongeren protesteerden tegen politiegeweld. Zeiden ze. Laat me niet lachen. Het was volgens mij pure provocatie. Zouden de jongeren überhaupt weten wat de naam is van de Arubaan die bij zijn arrestatie om het leven is gekomen? Zou dat echt de reden zijn geweest van hun protest of hadden ze gewoon zin in een relletje?

Een motor-agent stond rustig tussen de jongeren opnames te maken met zijn telefoon, maar die opnames zijn niet voldoende om tot aanhouding over te gaan. Ze weten welke jongeren aanwezig waren, niet wie wat gedaan heeft. Er worden nog getuigen gezocht. Ik ben er wel klaar mee. Dit was niet het enige dat er is gebeurd in de Kruiskamp. De afgelopen weken is er veel vandalisme geweest in de wijk. Ik zag midden in de nacht jongeren over auto’s lopen. Werd wakker van de brandweer die door de straat scheurde om een vuurtje te blussen. Ik zie zwartgeblakerde bomen in de straat achter ons huis. Tijd om over te gaan op actie.

Ik roep dan ook mijn wijkgenoten op om de politie te bellen wanneer ze vandalisme zien of wanneer ze weten wie de stenen gegooid hebben. Laten we met zijn allen zorgen dat die groep jongeren niet de kans krijgt om door te gaan. En laten we hopen dat ze, als ze gepakt worden, zelf moeten dokken voor het vandalisme. Dat ze zelf de bijna vierhonderd euro per ruit van de bushokjes moeten betalen. Daar moeten ze heel wat vakken voor vullen.