,,Bedankt en tot ziens!”, zeg ik terwijl ik de deur open duw en de Langestraat in loop. Het is zaterdagmiddag half vijf. ,,Wow…dat is wel even wennen”, denk ik. De wereld onder mij golft en ik voel me een beetje onvast op mijn benen staan. ,,Laten we maar een wijntje gaan drinken, want ik loop toch al alsof ik een paar borrels op heb”, zeg ik tegen meneer Enzofoort. Hij kijkt me lachend aan en we lopen richting de Hof. Ik beweeg mijn hoofd en kijk naar de winkels om me heen. Wat is dat raar, een nieuwe bril met varifocale glazen.Mijn oude bril beviel goed, totdat ik merkte dat ik ‘s ochtends steeds vaker mijn bril af moest zetten om de krant te kunnen lezen. Als ik hem op hield dansten de letters voor mijn ogen. Meneer Enzofoort wees me op het feit dat ik toch echt een nieuwe bril nodig had. Met varifocale glazen!
Een bril is een flinke uitgave, hij is nogal gezichtsbepalend en ik heb altijd last van keuzestress. Dat was de reden waarom ik de aanschaf zo lang mogelijk heb uitgesteld. Omdat ik de neiging heb om een montuur te kiezen dat verdacht veel lijkt op mijn vorige, had ik meneer Enzofoort twee weken geleden gevraagd om mee te gaan. Hij heeft meer oog op wat mij staat dan ik zelf. Na een paar donkergekleurde brillen pakte meneer Enzofoort voor de grap een rood montuur. Ik zette hem op en werd eigenlijk wel blij. Mijn huid leek minder grauw en het leek wel of mijn gezicht er vrolijker van werd. De opticien en meneer Enzofoort waren het daarmee eens. Om eerlijk te zijn denk ik dat de opticien het hoe dan ook wel eens zou zijn met mij, maar goed; de keus was gemaakt. En toen kreeg ik nog die vervelende ogentesten. Na een paar keer de vraag of ik ‘zo’ of ‘zo’ scherper zie weet ik het niet meer en heb ik het gevoel dat ik maar wat zeg.
In de twee weken dat ik moest wachten werd het mooie donkerrode montuur in mijn hoofd steeds rozer en lelijker. De opluchting was dan ook groot toen ik de bril op mijn neus zette en in de spiegel keek. ,,Hier kan ik wel weer een paar jaar mee toe”, zei ik. Ik pinde een flink bedrag, kreeg een bijpassende brillenkoker en brillendoekje mee en liep licht wankelend met meneer Enzofoort de winkel uit.
enzofoort 