Krachtig!

Huh? Maar twee vrouwen genomineerd voor Amersfoorter van het jaar? Ik ga het rijtje nog eens langs en zie dat het echt waar is. Terwijl ongeveer de helft van de Amersfoorters uit vrouw bestaat zijn maar twee van tien genomineerden vrouw. Waar is het mis gegaan? Vallen vrouwen misschien wat minder op in de maatschappij? Staan ze minder vooraan als het gaat om schouderklopjes? Laten ze minder zien wat ze allemaal doen voor een ander?

Ik moet natuurlijk hand in eigen boezem steken, want ik heb zelf niemand voorgedragen terwijl ik best veel vrouwen ken die ik had kunnen nomineren. Vrouwen die zich dagelijks inzetten voor de medemens. Krachtige vrouwen die bescheiden doen wat ze kunnen.

Een van mijn helden is Sally. Zij stond centraal in de serie ‘De kracht van de kringloopwinkel‘ die deze week op de televisie te zien is geweest. Wat een prachtige vrouw. Ze luistert echt naar de mensen. De Kringloopwinkel is zo’n plaats waar mensen kunnen zijn wie ze zijn. Waar niet wordt geoordeeld. Waar mensen met een rugzak vol naar toe kunnen en waar die zware rugzak langzaamaan lichter wordt. De medewerkers worden gezien.

Dat geld ook voor de mensen die naar het inloophuis in Schothorst komen. Een plek waar je zomaar binnen kunt stappen voor een kop koffie, een gesprek of een arm om je schouder. Dat ondervond ook Willem. Zijn moeder overleed kort geleden. De uitvaart en alles wat daar bij kwam kijken kwam op zijn schouders terecht. Aangezien daar al een flinke rugzak om hing trok hij dat niet. Gelukkig was daar Trudy die ervoor gezorgd heeft dat er een prachtige afscheidsdienst is gehouden voor zijn moeder.

Verder denk ik aan Bonnie van “Bij Bosshardt Kruiskamp” die met haar team klaarstaat voor eenzame en kwetsbare mensen. Of Jolande, Cyrille, Saskia, Joke, Karin, Sandra…allemaal vrouwen uit Amersfoort die een positieve bijdrage leveren aan de stad. De koffie uit de Koffiebus smaakt heerlijk, ik geef graag geld aan het KWF, ben ongelooflijk geschrokken van de Nashvilleverklaring en houd van fotograferen maar stem dit jaar op Kath Duin. Omdat ik zo enthousiast ben over de ZomerPretPas én omdat zij voor mij alle vrouwen in Amersfoort vertegenwoordigt die zorgen voor onderlinge verbondenheid.

Geluksboodschapper

Bij wie zou dit koekblik in de kast hebben gestaan? En welke verhalen gaan schuil achter dit schilderij? Ik loop rond in de kringloopwinkel aan de Zwaaikom. Gek eigenlijk; menigmaal hebben we er een vracht aan huisraad achtergelaten maar ik ben lange tijd niet in de winkel zelf geweest. Uit zelfbehoud, om niet in de verleiding te komen veel te kopen. Ik ben verbaasd over de ruimte, over hoe netjes het is. Spulletjes gesorteerd op functionaliteit. Soms op kleur. Ik slenter wat rond. Bij de boekenafdeling word ik hebberig maar ik bedenk me dat we juist heel veel boeken de deur uitgedaan hebben om te ontspullen. Daarbij komt dat ik er nog drie op mijn nachtkastje heb liggen. Onder het stof.

Mijn oog wordt getrokken naar een gedeelte met tassen en kussens. En ik zie keukenschorten. Ze lijken nieuw. Er hangt een prachtexemplaar. Paars met een vrolijk motief aan de voorkant. Er zit een kaartje aan met daarop de afbeelding van een ekster. ‘De ekstertassen en huislijn-artikelen bestaan voor 100% aan de kringloop geschonken materialen. Ze worden ontworpen door Sally Pittman en gemaakt in het eigen atelier van Kringloopcentrum Amersfoort-Leusden!’, lees ik op het kaartje. ‘Met deze aanschaf helpt u mensen aan een werkplek en bevordert u duurzaamheid! Waarom Ekster? Deze vogel staat in het verre oosten bekend als geluksboodschapper. In Europa werd de ekster vroeger op het platteland gezien als nuttige gast, die de akkers opruimde en van al het verzamelde iets moois maakte.’ Mooi is het schort zeker maar thuis hangen er al een paar.

Ik loop verder richting de koffiecorner met daarnaast een speciale afdeling met herbruikbare bouwmaterialen. Wat een goed idee. Hier kunnen overtollige plafondplaten, latjes en andere bouwspullen een tweede leven krijgen. Na een tijdje slenter ik richting uitgang en kom ik weer langs het keukenschort. Dan valt mijn oog op een tekst op de muur; ‘vrijdag 9 februari wordt om 15 uur de jubileumexpositie 5 jaar ekstertasatelier geopend’. Tja, daar komen vast veel mensen op af. Ik pak het schort en loop richting kassa. Voor het weg is. De schorten die nu thuis hangen lever ik binnenkort in. Kunnen de mensen van het atelier vast wel weer een leuke tas van maken.