,,Mam, heb je mijn paarse trui al gewassen?” Dochter Pien kijkt me aan terwijl ze een cracker met kaas naar binnen propt. ,,Ja hoor lieverd, hij ligt in de wasmand op onze kamer”, is mijn antwoord. Terwijl ze het laatste stukje van haar cracker eet loopt ze de trap op. Haar paarse trui is een van haar favoriete kledingstukken en die trui moet per se aan vandaag. Het is namelijk paarse vrijdag. De dag waarop jongeren paarse kleding dragen om klasgenoten te laten weten dat ze solidair zijn met jongeren die lesbisch, homo, biseksueel of transgender zijn. En Pien is solidair met die groep. Sterker nog; ze hoort er zelf bij.
Het kwam voor mij niet als een verrassing. Zoiets voel je als moeder aan denk ik. Als ik dacht aan de toekomst zag ik eerder een leuke sportieve vriendin naast haar staan dan een vriendelijke jongeman. Toch had ook Pien het gevoel dat ze op een zeker moment uit de kast moest komen en dat vond ze best wel een dingetje. De kastdeur ging af en toe open. Soms op een kiertje, soms wat verder. Haar 87-jarige oma was een van de laatsten die het nog niet wist en dat voelde niet goed. Toen Pien haar oma vroeg een sjaal te breiden in regenboogkleuren was dat meteen het moment om het te vertellen. De reactie van oma was goud waard: ,,Oh, dat is toch prima? Maakt voor mij niets uit hoor Pien!”
Laten we hopen dat alle jongeren die worstelen met hun geaardheid oma’s hebben die er net zo over denken. Dat ze klasgenoten hebben die ook een paarse trui of paarse sokken aantrekken om te laten weten dat ze solidair zijn. En dat ze ook in een omgeving wonen waar ze geaccepteerd worden om wie ze zijn.
Om te vieren wie mijn dochter is hang ik vandaag de regenboogvlag uit. Ik heb het altijd een mooi symbool gevonden; alle kleuren op zich zijn prachtig, maar samen zorgen ze voor een waanzinnig mooi natuurverschijnsel. Diversiteit maakt de wereld mooier. Ik kan niet wachten tot de dag dat ik mijn schoondochter ga ontmoeten!
enzofoort 