Kerstdiner

,,Hier een boompje ter verhoging van de kerstsfeer”, zegt Kees terwijl hij de ruimte binnenloopt waar hij en zijn collega’s even later zullen gaan genieten van een heerlijk kerstdiner. Menno loopt achter hem aan met de lichtjes en de ballen. Kappen en planten van bomen, daar is Kees goed in. Samen met Menno heeft hij laatst nog wat bomen geplant bij Stadspark Elisabeth Groen. ,,Deze dennenboom moest er toch uit voor de westelijke rondweg”, zegt Kees net iets te hard. ,,Niet over werk praten”, zegt Menno. ,,We hebben vakantie.”

Lucas staat met de menukaart in zijn hand voor het raam en staart naar buiten. Hij is er met zijn hoofd niet echt bij want hij denkt aan de bestrijding van de georganiseerde criminaliteit. Dat gaat het komende jaar nog een hele klus worden. Hij leest het menu nog eens door. Vis nog vlees voor Lucas en ook geen water bij de wijn. Helaas…

De deur gaat open. Het is Youssef met een onbekende man. De man draagt een oude jas en heeft zijn shawl hoog opgetrokken. ,,Deze meneer zoekt een plekje om te eten en te slapen want de opvang zit helemaal vol.” Simone schuift een stoel naar achter en reikt een bakje nootjes aan. ,,Ik wil liever een woning”, moppert de man. Micheline hoort het en begint meteen over de nieuwe woontoren op het oude zwembadterrein in Liendert. ,,Maar misschien kun je vanavond wel terecht in de tijdelijke nachtopvang Amergaard op het terrein van Zon en Schild.”

Astrid doet nog een blok op het haardvuur. Ze kijkt naar buiten en ziet tot haar grote opluchting dat het een beetje waait. De rook kan dus goed wegkomen. Ze staart in de vlammen en overdenkt het afgelopen jaar. Het was niet makkelijk, stemmen voor zaken waar je eigenlijk niet achter staat.

,,Hallo allemaal.” Hans komt binnen. In zijn hand een bak met ijs. ,,Ik zou voor het toetje zorgen en heb ijs meegenomen. Vanille ijs, overgoten met Amarena-kersensaus met bovenop heerlijke witte chocolade krullen.” Hij kijkt trots. ,,Die witte chocoladekrullen doen me denken aan een glijbaan die nog steeds niet open is”, bijt Ben hem toe. ,,Niet over werk praten, we hebben kerstreces.” Astrid stookt het vuur nog even verder op.

Campingleven

 

Astrid Janssen zit voor haar De Waardtent. Ze probeert met wat lucifers de takjes aan te steken die voor haar liggen. Het hout heeft ze uit het bos rondom de camping gesprokkeld. Eigenlijk is het slecht voor het milieu, zo’n kampvuurtje, maar fikkie stoken is zo fijn. En nu kan het nog. Hopelijk gaat buurman Kees niet zeuren over de houtrook.

De caravan van buurman Kees Kranen is groot. Kees wacht op zijn collega’s voor een potje Blufpoker of Mens-erger-je-niet. Fatma Koser Kaya komt voor een dagje over uit Den Haag. Zij heeft nog geen eigen plek op de camping. Tahsin Bülbül zou gisteren al komen voor een spelletje maar hij kwam weer niet opdagen.

,,Te gek. Ik mag van de glijbaan!”, Tyas Bijholt rent naar Ben van Koningsveld. ,,Je mag er op vanaf tien jaar!”. Tyas is zo blij als een kind en ook Ben kan een glimlach niet onderdrukken. Het gaat eindelijk de goede kant op met die glijbaan. ,,Het kan wel tot na de zomer duren voor hij echt open gaat”, antwoordt Ben. Tyas druipt teleurgesteld af en loopt richting Kees. Dan maar een spelletje doen.

Hans Buijtelaar en Dillian Hos komen aanfietsen. Ze hebben een mooie tocht gemaakt in de omgeving van de camping. Ze moesten bij de spoorwegovergang wel even wachten op een trein. Over een paar jaar is dat verleden tijd, want dan kunnen ze doorpezen over het fietspad dat bij de Westelijke Rondweg hoort. Dat ze dan ook meer tegenwind hebben omdat er minder bomen staan nemen ze voor lief.

In de oude stacaravan aan de rand van camping zit Hans van Wegen. Hij staat al meer dan achttien jaar op deze camping en heeft mensen zien gaan en komen. Hij is boos omdat hij binnenkort moet vertrekken. Er komt een rondweg en daarvoor moet Camping Groen wijken. Wat moet hij nu met zijn tuinkabouters en met het zelfgemaakte bordje met de tekst “Oost West Groen Best”? Hans schrikt op uit zijn gemijmer. Lucas Bolsius klopt op de deur en vraagt of Hans mee wil doen aan de barbecue. ,,Ik heb vegetarische kipspiesjes of wil je liever een burger?”, vraagt Lucas. Het zomerreces zit er gelukkig bijna weer op.

Een nieuwe lente, een nieuw geluid

Wat een bizarre week was het. Terreur in België, de dood van Cruijff en de spanning of The Passion goed zou verlopen. Dat verliep goed, was indrukwekkend en gaf hoop. Met dat optimistische gevoel wil ik open en enthousiast de lente in. Ik ben positief gestemd want ik zie mogelijkheden.
De afgelopen weken heeft burgemeester Bolsius laten zien hoe flexibel de stad is. Als hij ergens ‘ja’ tegen zegt is alles mogelijk. Kijk maar naar de organisatie rondom The Passion. Het hele ambtenarenapparaat werkte mee en binnen no time waren de vergunningen geregeld en was alles rond. Het hele Eemplein werd opgetuigd en als alles weg is, is er weer ruimte voor andere artistieke zaken.
Zo hoop ik dat ‘de zeeboei’ weer teruggezet wordt bij de Kwekersbrug in Amersfoort. Een prachtige lokatie voor dit kunstobject. We worden er vrolijk van, hij staat niet in de weg en het is een echte blikvanger. Een cadeautje voor onze stad! Voor diegene die alle vergunningen heeft geregeld voor The Passion is dit vast een makkie. En dan kan hij of zij meteen een vergunning regelen voor een nieuw tekstbord boven op DARA, want ik mis nog steeds de prikkelende teksten die er tot vorig jaar op stonden. De teksten waren inspirerend en hoopgevend en dat hebben we nodig in deze tijd. Wanneer de vergunning er snel doorkomt kunnen we nog deze lente een nieuwe tekst plaatsen. Bijvoorbeeld de tekst: “Wij zijn met meer”.

Wat mij ook te gek lijkt is een speelfontein op het Eemplein deze zomer. Zo één als vorige jaren in Baarn stond. Waterpret voor groot en klein. Omwonenden gaan vast niet klagen over geluidsoverlast want als ze de muziek bij The Passion geen probleem vonden zullen kinderstemmen ook wel geen probleem zijn. Ik zie het al helemaal voor me; een ijsco-karretje erbij en genieten maar. Zit ik nog wel te denken aan een betere plek voor die kroonluchter die de gemeente jaren geleden onder de Smallebrug heeft laten plaatsen. Tachtigduizend euro kostte het, en bijna niemand die het ziet. Ach, daar komen we ook wel uit. Ideeën genoeg voor het Eemkwartier. Nu nog even een ‘ja’ van Lucas Bolsius.