Passievol

Ik zie het al helemaal voor me. De Onze Lieve Vrouwetoren als mooi verlicht middelpunt van het decor. Daarvoor een podium met het koor van de Oratoriumvereniging SoliAmersfoort en de 37 professionele musici en zangers zodat alle mensen op het plein hen goed kunnen zien. En dan genieten van de prachtige mix van de klassieke Matthäus Passion gecombineerd met de rockopera Jesus Christ Superstar.  De Passie vrij toegankelijk voor alle Amersfoorters. Dat zou toch geweldig zijn?

Zelf zag ik De Passie woensdag in Theater Flint. Ik was zwaar onder de indruk en wilde meteen alweer een kaartje voor volgend jaar bestellen. Maar omdat het theater flink moet bezuinigen, minder subsidie krijgt en een dure verbouwing achter de rug heeft kiest Flint volgens organisator en dirigent Teun van Essen eerder voor producties met bekende Nederlanders dan voor Amersfoortse producties.

Dat doet me denken aan de gemiddelde winkelstraat. Daar vind je een Hema, een Rituals en misschien nog een Hudson’s Bay, maar daarmee is alles gezegd. De authentieke sfeer verdwijnt wanneer alleen grote winkels in de straat blijven zitten en de echte Amersfoortse winkeltjes zouden vertrekken. Zo zie ik dat ook gebeuren met Flint wanneer alleen gekozen wordt voor het bekende werk.

De geruchten gaan dat Teun van Essen misschien een doorstart wil maken in theater Orpheus in Apeldoorn. Ik zag directeur Mirjam Barendregt al glimmen na afloop van de voorstelling woensdag. Natuurlijk gun ik haar zo’n waanzinnige productie, maar liever nog houd ik die in Amersfoort.

Maar goed, als Flint geen optie meer is dan moeten we verder kijken. De gemeente is goed in grote projecten. Ze draaien hun hand niet om voor Koningsdag, hebben drie jaar geleden The Passion aangetrokken, dan lijkt het me ook wel logisch dat ze een Amersfoortse productie als De Passie binnen de stadsmuren proberen te houden.

Daarom deze oproep. Misschien kan wethouder Fatma Koser Kaya iets betekenen. Steun dit culturele pareltje en zorg alsjeblieft dat heel Amersfoort er kennis mee kan maken!  Het lijkt me super wanneer ik volgend jaar niet hoef af te reizen naar Apeldoorn maar dat ik gewoon op een vol plein kan genieten van de unieke theaterproductie De Passie. Dat gun ik iedere Amersfoorter.

 

 

 

Vol Passie

Het was eind jaren 70. Ik was tien. Samen met mijn ouders, broer en zus reden we vanuit Friesland in onze groene Simca 1100 naar Frankrijk. ’s Ochtends rond zeven uur waren we vertrokken en een paar uur later reden we de Franse grens over. De radio stond aan en omdat we van het Frans geen chocola konden maken vroeg mijn moeder mij het koffertje met cassettebandjes te pakken. Ik voelde met mijn hand onder haar stoel, de gebruikelijke plek voor de cassettes. Niets! De paniek sloeg toe. Ik had mijn taak verzaakt. Het langwerpige plastic koffertje met cassettebandjes lag waarschijnlijk nog waar ik het had achtergelaten. In de kast op mijn slaapkamer. Thuis.

Er zat nog wel een cassettebandje in de speler. Jesus Christ Superstar van de componist Andrew Lloyd Webber. Onze redding!  Omdat dat het enige cassettebandje was dat we mee hadden, werd het grijs gedraaid. Ik vond dat niet zo erg, maar of de familie er zo blij mee was… Aan het eind van de vakantie kon ik alle liedjes meezingen. Van “What’s the Buzz” tot “I don’t know how to love him”.

Inmiddels is het alweer veertig jaar later en ik dacht aan deze bijzondere reis toen ik de aankondiging zag van De Passie. Niet de Passion die jaarlijks te zien is op de televisie maar de passie van Teun van Essen. Horecaondernemer en dirigent van deze Amersfoorts voorstelling.

Het is een combinatie van de Matthäus-Passion van Bach met de rockopera Jesus Christ Superstar. Ooit klein begonnen in café Miles en inmiddels uitgegroeid tot een spektakel in Flint. Ik heb waarschijnlijk de laatste jaren onder een steen gelegen want het was mij pas vorig jaar bekend. Toen was ik te laat, maar dit jaar ga ik het meemaken want ik heb een kaartje bemachtigd. Het is voor mij DE manier om te snuffelen aan de klassieke muziek van Bach zonder dat ik daar meteen tweeënhalf uur voor in de kerkbanken hoef te zitten. Mijn gezin krijg ik niet mee. Die hebben andere prioriteiten. Maar wanneer we met Pasen naar Friesland rijden zet ik de rockopera keihard aan. Via Spotify, want de tijd van de cassettebandjes is voorbij. Best jammer.

Foto: Peter Putters