Gestoord!

,, Ik heb het geprobeerd, gedaan wat ik kan. Maar alles gaat verkeerd ik ben ook maar een man…” Huub van der Lubbe schittert in het licht. Wat een gaaf optreden in Fluor! En wat een mazzel dat meneer Enzofoort net op tijd kaartjes heeft kunnen kopen want binnen no time was dit concert van De Dijk uitverkocht. Zoon Teun is ook mee. Ik kijk naar hem en bedenk me dat Teun al voor zijn geboorte kennis had gemaakt met deze Nederlandse band. Ik was zes maanden zwanger toen ik de bas tot op mijn stuit voelde tijdens een optreden in de Flint.

Voor me staat een vrij grote man het hele nummer op zijn mobiel op te nemen. In plaats van dat ik naar Huub kijk in zijn gekleurde pak, zie ik een arm met een mobieltje. Ik kan er niet omheen; wat leidt dat ontzettend af. Zal ik er wat van zeggen? Mijn buurman is mij voor en vraagt of de man zijn mobieltje weg wil stoppen. Hij doet het. Eventjes.

Hij is niet de enige die foto’s staat te nemen of hele nummers filmt. Er staan zelfs een paar dames in een onmogelijke houding met hun rug naar de band selfies te nemen. Ondertussen proberen ze Huub van de Lubbe ook op de foto te krijgen. Heel de zaal kijkt naar hen.

Het volgende nummer is alweer ingezet; ,, laat het vanavond gebeuren, laat het vanavond zo zijn…” Huub zingt wat ik denk. Geniet NU van het optreden in plaats van straks! Ik pleit voor een foto-momentje. Voor een nummer waarop iedereen zijn mobiel mag pakken. Maar daarna moet het uit zijn, is dat nu zo moeilijk?

Ineens begrijp ik waarom de man voor mij zoveel van het concert op staat te nemen. Zijn  vriendin kan het podium amper zien. Ze staat vooral tegen zijn rug aan te kijken. Als ze straks thuis zijn pakt hij vol enthousiasme zijn mobiel. Dan ziet zij ook waar wij naar gekeken hebben. Misschien realiseert ze zich dan dat haar vriend wel heel onaardig deed door voor haar te gaan staan en concludeert ze ,,Ik kan het niet. Ik kan er niet omheen”.

Speurtocht

Piepjes uit mijn mobieltje. Een burgernetbericht. ‘Bedankt voor het uitkijken. De vermiste jongen is in goede gezondheid aangetroffen.’ Mijn hart maakt een sprongetje; fijn! Even daarvoor had ik namelijk gelezen dat er een jongen met het syndroom van down was vermist in het Leusderkwartier. Ik was op dat moment aan het fietsen in Randenbroek, maar keek toch om mij heen om te zien of ik niet toevallig zou kunnen helpen bij deze vermissing.Gelukkig was hij alweer gevonden!

Ik heb me lang geleden al aangemeld bij het Amersfoortse burgernet. Ik ontvang alleen een oproep van bijvoorbeeld een vermissing bij mij in de wijk Kruiskamp of wanneer ik me met mijn mobiel in de buurt van het incident bevind. Binnen korte tijd krijgen meerdere deelnemers een bericht. Handig, want op deze manier kan de politie snel veel extra ogen inzetten in het gebied waar het nodig is.

Eén van mijn buurjongetjes was een keer kwijt. Hij was een jaar of drie en was ineens uit het oog verdwenen. Met meerdere buurtgenoten zijn we gaan zoeken en gelukkig vonden we hem snel, maar als dat niet was gelukt was zo’n oproep via burgernet ook wel een uitkomst geweest.

Het gaat overigens niet altijd om vermiste kinderen. Soms wordt er gezocht naar volwassenen die letterlijk en figuurlijk de weg kwijt zijn of zoekt de politie naar criminelen.

Vorige week kwam er een bericht binnen dat ze in de wijk Koppel op zoek waren naar een grote stevige man met blond haar. NIET ZELF BENADEREN, stond erbij. Dan word ik wel heel nieuwsgierig naar het verhaal. Was hij verward, had hij wapens, was hij gewelddadig?  Ik moet zeggen dat ik ook hier weer opgelucht was toen ik even later las dat de man was aangetroffen. Vooral de hoofdletters van de tekst ‘niet zelf benaderen’ vond ik niet zo geruststellend.

Het lijkt me geweldig wanneer ik daadwerkelijk een keer een bijdrage kan leveren na een melding via het burgernet. Stel dat door mijn alertheid een verwarde vrouw weer naar haar eigen huis kan worden gebracht. Of dat een agent door mijn toedoen de dader van een brute overval kan aanhouden. Meedoen aan burgernet is toch een soort speurtocht voor volwassenen.

 

 

Mobiel in de wijk

Daar zit ze dan. Haar lievelingsstoel geparkeerd voor het raam. Ze kijkt naar buiten en ziet dat de wereld beweegt. Jongeren fietsen naar school, een meisje zwaait.  Een moeder heeft een kleuter achterop de fiets en steekt de weg over. In de verte wandelt een man met zijn hondje. Zelf kan ze niet meer fietsen en een eindje wandelen zit er ook al niet meer in.

Daar komt hij aan. Mevrouw Jansen, 82 jaar, staat op en pakt haar stok. De tas met het cadeautje voor haar vriendin die in de Koperhorst woont staat al klaar en ze loopt voorzichtig naar de deur. De chauffeur van de wijkmobiel helpt haar over het tuinpad richting het elektrische wagentje.

Vanaf januari kunnen senioren uit de wijken Zielhorst en Schothorst zich voor twee euro met de wijkmobiel naar hun afspraak, hobbyclub of buurtactiviteit laten rijden. Ik vind het een top-idee. Wanneer ouderen niet meer mobiel zijn slaat de eenzaamheid vaak toe.

Het is zo’n goed idee dat het gek is dat het niet eerder is verzonnen. Of misschien was het wel eerder verzonnen maar werd er direct gedacht dat het niet kon. Ik kan me voorstellen hoe die gesprekken gingen: ,,Wat zou het fijn zijn wanneer we een brommobiel hadden waarmee we ouderen naar hun afspraak kunnen brengen.” ,,Ja, maar het is te duur. Niet realiseerbaar. Onmogelijk.”

Deze keer is er niet in beperkingen gedacht maar in mogelijkheden. De gemeente Amersfoort heeft 30-duizend euro startsubsidie gegeven en het initiatief is ondersteund door Indebuurt033. In de wijk zijn ook al sponsoren gevonden die het logo op de auto terugzien en er zijn vast ook al genoeg vrijwilligers die in dit kekke autootje willen rondrijden om de senioren naar hun bestemming te brengen. Wat ook zo gaaf is; bij de MBO Amersfoort op de Hoef wordt de wijkmobiel gestald. Studenten techniek zullen het wagentje onderhouden. Dat is toch een geweldige win-winsituatie? En een elektrische auto is ook nog eens duurzaam.

Ik wil de bedenkers van dit initiatief nu al nomineren voor Amersfoorter van het jaar 2018. En tegelijkertijd wens ik dat volgend jaar ook in andere delen van de stad zulke wagentjes rondrijden. Dat moet toch lukken in een stad als Amersfoort?