Muis

 

“Nooit meer…ik wil nooit meer katten”. Deze gedenkwaardige woorden sprak ik een aantal jaar geleden uit nadat Marcoens kat ‘Macho’ overleed. Zijn andere kat ‘Sloerie’ was al eerder overleden. Ik hield echt van deze twee katten maar was de troep en de haren flink zat. Sloerie poepte overal en nergens en de witte haren van Macho waren niet handig gezien de vele zwarte kleren die we destijds droegen.

Maar goed, toen bij mijn buurvrouw Greet -ja, die van de massages en de mindfulness- twee nestjes kittens waren geboren uit twee kattenzusjes ging ik voor de bijl. Pim en Puck mochten beide een kat kiezen. Pim koos een klein zwart katje en noemde hem Panter, en Puck koos voor een prachtige grijze kater en dat werd Muis. Vandaag is het precies 4 jaar geleden dat Muis werd geboren. Wat ben ik blij dat we hem hebben gekregen. Het is geen knuffelkat, maar als ik eens mijn dag niet heb komt hij wel bij me liggen en geeft me kopjes. Hij staat prachtig hoog op zijn poten en loopt statig door de kamer. Één keer heeft hij ons laten schrikken door ruim een week niet thuis te komen. Dat was tijdens de winter twee jaar geleden; het vroor flink en er lag een dik pak sneeuw. Gelukkig stond hij op een ochtend weer voor de deur, hongerig en met een bevroren stuk oor, maar verder was er niets aan de hand. Vandaag is Muis vier jaar geworden. Hieperdepoes, Hoera!

Kater

Vorig jaar rond deze tijd was hij onvindbaar. Onze grijze kater Muis was na een nachtelijke tocht door de sneeuw niet teruggekomen. Zijn maatje Panter lag die ochtend nog gewoon op haar eigen plekje,  maar van Muis geen spoor. Ach, dat kon best natuurlijk. Hij kwam vast nog wel. Ik keek die dag constant naar buiten, maar nee hoor….geen Muis. Zelfs rond etenstijd niet en dat was echt vreemd, want meestal zat hij op dat tijdstip al voor de deur te wachten.

Die week viel er veel sneeuw en bereikte de thermometer min 10 graden. En nog steeds geen Muis. Wat waren we verdrietig. We drukten een foto af, schreven ons telefoonnummer erbij en hebben huis aan huis briefjes door de bus gedaan. Soms liep ik ’s avonds even door de poort, wie weet zou hij per ongeluk opgesloten zijn in een schuurtje. Op het parkeerterrein van de Moskee achter ons huis stond wekenlang een oplegger. Die was weg op dezelfde dag dat Muis verdween. We hebben nog naar het bedrijf gebeld om te vragen waar die oplegger heen was gegaan, maar dat konden ze niet achterhalen. Na die eerste week werd wel duidelijk dat het er niet meer in zat.

Dachten we. Want op vrijdagochtend, de ochtend dat onze kinderen carnaval zouden vieren op school, stond Muis om 6 uur voor de achterdeur. Marcoen hoorde hem miauwen. Ongelooflijk. Twee en een halve week was hij weg, en daar stond hij weer. Hij liep meteen door naar zijn etensbakje en schrokte binnen een minuut een bak eten weg. Daarna heeft hij twee dagen liggen slapen.

Eerst leek het alsof hij ongeschonden uit de strijd was gekomen. Later merkten we dat een deel van zijn oor hard was geworden, waarschijnlijk was het stukje bevroren geweest. Het is er uiteindelijk afgevallen en als je goed kijkt kun je het nog zien. We zijn enorm nieuwsgierig waar hij is geweest. Heeft hij ruim twee weken opgesloten gezeten in de buurt? Of is hij met de oplegger meegereden en heeft hij vele kilometers overbrugt om weer thuis te komen? Ik denk het laatste…..  Of eigenlijk hoop ik dat; dan heeft Muis in ieder geval een bijzonder avontuur beleefd.

 

Moordzuchtig

LET OP: DE VOLGENDE FOTO’S KUNNEN SHOCKEREND ZIJN

Het lijken zulke lieve katten; Muis en Panter. Sinds de buurpoezen verhuisd zijn genieten we nog meer van hen, want Panter plast niet meer in huis en durft zelfs de tuin in om andere katten weg te jagen. Een hele verandering, want nog geen half jaar geleden zat ze stilletjes voor de open deur, verlangend naar buiten te kijken, maar had ze geen moed genoeg om daadwerkelijk die stap naar buiten te zetten. En plassen? Deed ze tegen de deur of in de open haard, ondanks de kattenbak die in de buurt stond.

Dat is dus veranderd. Onze lieve kater en poes zijn moordzuchtig geworden. Kwamen ze eerst nog wel eens met een nog levende kikker, de afgelopen weken kwamen ze aan met een vogel en twee muisjes. Telkens liggen die kleine beestjes op hetzelfde plekje, vlak bij ons huis. Ben benieuwd wat er de komende week weer voor de deur zal liggen.