Heimwee

Nog een paar weken en dan pakken we onze tassen. Pien neemt haar bikini mee en een stapel boeken. Teun gooit een paar t-shirts in zijn tas, ik pak wat spelletjes. We laden de vouwwagen in en zorgen dat we er klaar voor zijn. De buren zwaaien ons uit en wensen ons een goede reis. Vol verwachting vertrekken we naar een land waar we de taal niet goed van kennen. Waar we wegen zullen gaan die we nooit eerder namen. Waar niemand weet wie we zijn.

Na twee weken krijgt Pien meestal heimwee en wil meneer Enzofoort ook wel weer naar huis. Gewoon je kleding uit een kast kunnen halen, geen gedoe met de boter in de koelbox die natuurlijk helemaal onderin ligt en naar je eigen kamer kunnen wanneer je de andere gezinsleden even niet wil zien. Terugkomen in je vertrouwde omgeving. Thuiskomen!

Wij kunnen zelf kiezen waar we deze zomer naar toe gaan. Het gezin Zelenkin met de drie kinderen Maksim, Denis en Arina niet. Tien politiemensen stonden in de vroege ochtend voor de deur.  Geen tijd om na te denken wat ze mee wilden nemen. Geen bikini in de tas, of een doos met spelletjes. Geen afscheid kunnen nemen van de buren. Ze werden zonder pardon naar het detentiecentrum Zeist in Soesterberg gebracht om te worden uitgezet. Ze gaan een lange reis tegemoet waarvan ze hoopten dat ze die nooit zouden hoeven maken. Naar een land waar ze niet willen zijn.

Het doet met denken aan de situatie van de Amersfoortse Howick en Lili. Deze tieners woonden ook bijna hun hele leven in Nederland. Zaten hier op school, spraken onze taal, hadden hier hun vrienden. Hun moeder werd vorige zomer uitgezet naar Armenië. Howick en Lili doken onder. Voor hen dreigt uitzetting nog steeds.

Voor Maksim, Denis en Arina is het morgen waarschijnlijk al zover. Dan worden ze samen met hun ouders op het vliegtuig gezet. In de Oekraïne pakken ze hun tassen uit. Dan wonen ze in een land waar ze de weg niet kennen, waarvan ze de taal niet spreken. Waar niemand weet wie ze zijn. Ze krijgen vast heimwee. Heimwee naar Nederland, hun thuisland. Maar teruggaan zal niet mogen. Ik vind het mensonterend.

 

 

 

Stemmingmakerij

Het stembiljet is binnen en ik vind dat ik moet gaan maar ik heb zó geen zin om mij in de materie te verdiepen. Op dit moment weet ik nog niet welk hokje ik ga inkleuren op 6 april.
Ik lees de artikelen in de krant en ik probeer mijn mening te vormen, maar het onderwerp staat mijlenver van mij af. Een paar jaar geleden had ik amper van de Oekraïne gehoord en nu ‘moeten’ we onze mening geven over een associatieovereenkomst!

Eigenlijk ben ik gewoon kwaad. Kwaad op de mensen die gezorgd hebben dat dit referendum er is gekomen. Ik ben voor democratie, maar de 30 miljoen euro die dit geintje kost had aan veel belangrijkere dingen uitgegeven kunnen worden.

Als het referendum nou ging om zaken over de zorg of over het budget voor defensie dan had ik het nog enigszins zinvol gevonden. Maar om nu te moeten beslissen of Nederland wel of geen handelsverdrag aangaat met de Oekraïne staat veel te ver van mijn bed. Stel dat we de komende jaren over allerlei handelsverdragen zouden moeten stemmen zoals die met Georgië of Moldavië. Dat moet je toch niet willen? Laat het toch over aan mensen die er verstand van hebben.

Misschien komt mijn weerstand ook wel omdat ik geen vertrouwen meer heb in de politiek. Ooit stemde ik PvdA omdat ik achter veel van hun ideeën stond. Toen ze ondanks beloftes toch gingen voor de aankoop van 37 Joint Strike Fighters besloot ik om nooit meer op deze partij te stemmen. Toen Rutte na de MH17 ramp zei dat de onderste steen boven zou komen, hoopte ik oprecht dat hij er alles aan zou doen. Toch krijg ik de indruk dat die steen geen prioriteit meer heeft. En de stoelendans van ons eigen Amersfoortse raadslid Maria Ballast-Tatarian die van de van de VVD naar het CDA overloopt helpt ook al niet mee.

Nog nooit heb ik mijn stem verloren laten gaan, maar misschien blijf ik 6 april wel thuis.
Of ik ga wel maar ik stem blanco als protest tegen dit geldverslindende en raadgevend referendum. Goede raad is duur, dat blijkt wel. Ik ben benieuwd of er überhaupt winnaars zijn straks.