Opgeruimd

,,En, heb je nog plannen voor de kerstvakantie?’’ Mijn vriendin vroeg het me twee weken geleden terwijl ze een kopje koffie naar me toe schoof. ,,Uitrusten”, was mijn antwoord. ,,Uitrusten en kasten opruimen.” Mijn vriendin keek me grijnzend aan. ,,Wat grappig, dat heb ik ook in mijn hoofd, dat opruimen. Kasten uitzoeken en rommel weggooien zodat ik met een opgeruimd gevoel het nieuwe jaar in ga.” Ik vertelde haar dat ik jaren geleden eens een ‘kastvakantie’ had gehouden en dat ik toen elke dag een la of kastje onder handen had genomen. Had ik veel zin dan stortte ik mij op de kledingkast, was het een drukke dag dan deed ik enkel een laatje. Aan het eind van die vakantie had ik bijna alle kasten in huis gehad. Dat gaf een heerlijk opgeruimd gevoel.

We zijn nu twee weken verder en van beide plannen is niets terecht gekomen. Het uitrusten viel bar tegen want de dagen vlogen voorbij. Als ik terugkijk naar de afgelopen weken heb ik bijna geen moment stil gezeten. Ritjes naar de moeders in Eemnes en Friesland. Een circusvoorstelling waar onze dochter aan meedeed. Mooie films in de Lieve Vrouw met lieve vrouwen. Een borrel hier en daar. Of eigenlijk meerdere borrels, met alle gevolgen van dien. En dan natuurlijk de kerstdagen en oud en nieuw zelf met de nodige boodschappen en georganiseer.

Mijn conclusie is dan ook; de kerstvakantie is geen vakantie om lekker uit te rusten! Ik heb veel vrienden en familie gezien de afgelopen weken en dat is mij ook heel veel waard maar om nu te zeggen dat ik met een opgeruimd huis en een opgeruimd gevoel het nieuwe jaar in ga; nee. Mijn kledingkast schreeuwt om overzicht en de laatjes in mijn ladenkast willen ook wel weer eens dicht kunnen. Net als mijn hoofd en de knoop op mijn broek. Misschien zet ik nu alvast in mijn agenda dat ik volgend jaar rondom de kerstdagen gewoon ga werken. Dan neem ik de eerste week in januari vrij om weer bij te komen. Terwijl ik mijn agenda pak, krijg ik een appje binnen van mijn vriendin. Een foto van haar boekenkast. Ze is druk bezig de boeken te ordenen. Zij wel.

Boekenkast van Greet, voor en na het opruimen….

Kastvakantie

Het is er dit jaar niet van gekomen. Vorig jaar had ik tijdens de Kerstvakantie twee weken vrij en toen heb ik elke dag een kast, kastje of lade opgeruimd en schoongemaakt. Soms had ik geen zin en dan werd het een simpel laatje. Een dag later had ik wel zin in om mijn tanden te zetten in een groter project en ruimde ik bijvoorbeeld de hele kledingkast op. Resultaat; aan het eind van de kerstvakantie was ik door al mijn kastjes gegaan en waren die allemaal weer lekker opgeruimd.

Dit jaar heb ik voor een groot deel gewerkt en kwam het er niet zo van. Vorige week heb ik mijn en Puck’s kledingkast opgeruimd, maar verder kwam ik niet. Afgelopen maandag en dinsdag heb ik gewerkt en op nieuwjaarsdag had ik genoeg aan de boom en de kerstversiering. Toch begon het gisteren te kriebelen. Uiteindelijk heb ik vier kastjes en een lade uitgemest. Wat een heerlijk gevoel. Vandaag heb ik een paar uur gewerkt aan het scannen en digitaal opruimen van hulpverleningsplannen en verklaringen en is het er niet van gekomen, maar morgen wil ik nog even de onderbroeken, bh’s en sokken uitzoeken en dan schuif ik de rest op naar volgende week. Als ik dan elke dag nog een een kast voor mijn rekening neem begint ook dit jaar weer met schone en opgeruimde kasten. Een ding weet ik wel; volgend jaar ga ik gewoon weer kastvakantie houden. Dat ruimt zo lekker op.

Schuifspelletje

We gaan kamers ruilen. Mijn zoon gaat naar zolder, mijn dochter naar zijn kamer en wij gaan naar de kamer van onze dochter. Een echt goede reden hebben we niet, behalve dat we onze zoon een lekkere plek gunnen op zolder. Voor ons zal het wennen zijn; minder ruimte, maar wel een kledingkast op onze eigen kamer.

Bij zo’n schuifspelletje komt heel wat kijken. Het leek ons in ieder geval handig om de kasten uit te zoeken zodat we geen overtollige ballast hoeven te verhuizen. De afgelopen week heb ik mijn kledingkast al opgeruimd en gingen er een paar zakken naar de kledingbank. Verder heb ik donderdag een aantal vuilniszakken gevuld met overtollige dekbedhoezen, dekens, lakens etc. Niet dat ze naar het grofvuil gaan, nee, ook deze zakken gaan naar de kledingbank.

Vandaag was het tijd voor mijn bureau-laden. Een soort ‘sentimental journey’ werd het. Ik kwam veel spullen van mijn tijd bij Radio Gelderland tegen. Ik ben er al vijf jaar weg, maar ik vond oude programmavoorstellen, loonstroken -jemig, dat waren gouden tijden- en ook een smoelenboek. Wrang om te ontdekken dat drie collega’s zijn overleden in de tijd dat ik daar werkte…. In een ander laatje vond ik foto’s van Pim en Puck op kleuterleeftijd, krantenartikelen waarin wij worden genoemd, bladen waar we ooit in hebben gestaan. En ergens in een map onderin een la kwam ik nog sollicitatie-brieven tegen. Kortom; het verleden kwam langs en flink ook. Sommige herinneringen heb ik weggegooid, anderen heb ik gehouden. De komende week ga ik aan de slag met de spullen op mijn bureau. Boeken, verslagen, teksten, mapjes… het moet allemaal worden uitgezocht. Ergens is het ook wel een fijn klusje; rust op het bureau, rust in de kamer, rust in het hoofd; een mooie aanloop naar de vakantie.