Moordzuchtig

LET OP: DE VOLGENDE FOTO’S KUNNEN SHOCKEREND ZIJN

Het lijken zulke lieve katten; Muis en Panter. Sinds de buurpoezen verhuisd zijn genieten we nog meer van hen, want Panter plast niet meer in huis en durft zelfs de tuin in om andere katten weg te jagen. Een hele verandering, want nog geen half jaar geleden zat ze stilletjes voor de open deur, verlangend naar buiten te kijken, maar had ze geen moed genoeg om daadwerkelijk die stap naar buiten te zetten. En plassen? Deed ze tegen de deur of in de open haard, ondanks de kattenbak die in de buurt stond.

Dat is dus veranderd. Onze lieve kater en poes zijn moordzuchtig geworden. Kwamen ze eerst nog wel eens met een nog levende kikker, de afgelopen weken kwamen ze aan met een vogel en twee muisjes. Telkens liggen die kleine beestjes op hetzelfde plekje, vlak bij ons huis. Ben benieuwd wat er de komende week weer voor de deur zal liggen.

Piep

Terwijl ik aan het strijken ben hoor ik een piep. Inmiddels wel herkenbaar, maar deze keer niet in de tuin maar bijna bij mijn tenen. Ik doe een klein sprongetje achteruit en zie dat poes Panter deze keer wel een hele grote kikker binnen heeft gebracht. Gelukkig heb ik een dochter die van diertjes houdt. Zij pakt het beest heldhaftig op. Pas toen ik de foto beter bekeek zag ik dat het leek of de kikker zijn ‘handen’ voor zijn ogen hield. Ik dacht ook even een kroontje te zien. Maar Puck had geen behoefte aan een prins… 

Kattenpies

Het is zo’n schatje, onze zwarte poes Panter. Wanneer ik ’s ochtends de kinderen wakker ga maken staat ze al voor de deur van de overloop te wachten. Die doe ik open en parmantig loopt zij dan naast me mee naar de kamer van Pim. Daar springt zij via het trappetje op Pim zijn hoge bed en geeft dan kopjes aan mijn zoon, die haar liefkozingen met een paar warme knuffels beantwoordt.

De ogen van Panter zijn prachtig, geel, en ze staan altijd een beetje verbaasd. Alsof ze zeggen wil “ik begrijp het ook niet zo goed” of “ik weet ook niet waarom ik dit doe”.  Verder komt ze vaak even knuffelen wanneer ik op de bank zit en soms heeft ze de zomer in haar hoofd en dan gaat ze vliegen vangen. Erg leuk om te zien.

Tot zover de leuke kanten van deze 2-jarige poes. Wat al maanden een probleem is; onze poes heeft last van een minderwaardigheidscomplex en dat uit ze door te gaan plassen. In huis dus…. Tegen de deuren, in het hoekje bij de bank en tegen de gordijnen. We hebben al van alles geprobeerd. Sprays om haar weg te jagen, sprays met een lekkere geur zodat ze op die lokatie niet zou gaan plassen, aluminiumfolie…. niets helpt. En omdat mijn schoonouders tijdens onze vakantie hier op ons huis passen en vanuit Amersfoort leuke dagtochten gaan maken besloot ik de gordijnen maar weer eens te wassen. De vlekken zijn er uit. Maar de lengte……

Gelukkig hebben we dit varkentje –of in dit geval onze gordijnen- eerder gewassen. Inmiddels weet ik uit ervaring dat die tien centimeter er wel weer bij zullen komen. Een paar dagen laten hangen, dan nog even strijken en dan lopen de gordijnen weer mooi tot op de grond. Hoop ik. Als ik nu naar dat gapende gat kijk ben ik er toch niet zo heel zeker van.

Katje met verlos…

Een, twee, drie, vier, vijf, zes, zeven, acht, negen, tien… wie niet weg is is gezien. Ik kom! Onze poes Panter heeft het in zijn bol. Hij doet verstoppertje. Echt goed is hij er nog niet in