Goed Jaar

Ik voel het gewoon. 2018 wordt een goed jaar voor de stad Amersfoort. Na jaren van financiële debacles, domme beslissingen en gehakketak gaan we een mooi jaar tegemoet. En dat begon al met een enorme opsteker omdat er geen rellen ontstonden tijdens de jaarwisseling. Politie, brandweer en ambulancepersoneel werd met rust gelaten en het vreugdevuur in de Kruiskamp deed zijn naam eer aan. Dan kun je toch spreken van een goed begin!

Als ik denk aan het nieuwe jaar kijk ik nu al uit naar de opening van de Amerena. Nog een paar maanden en ik kan mijn wekelijkse baantjes trekken in een supersonisch zwembad. Tenminste… Ik ga ervanuit dat de opening ook daadwerkelijk in april is en dat het niet wordt uitgesteld door vallende tegeltjes, gedoe rondom de bar-vrijwilligers of constructiefouten.

En misschien geloven de bewoners van de wijk Jeruzalem het niet, maar ik hoop oprecht dat er dit jaar een oplossing komt voor de parkeerproblemen in hun wijk. Misschien toch overstappen op betaald parkeren. Kost wel wat, maar het geeft in ieder geval rust en ruimte. Ook hoop ik nog altijd dat de Westelijke Rondweg er niet komt. De Raad van State is er nog niet uit dus wie weet. Een rondweg lijkt mij overbodig, maar wat mij betreft zou het wel fijn zijn wanneer er in 2018 in alle wijken van Amersfoort een wijkmobiel komt zodat senioren er makkelijker op uit trekken.

En laten we ervoor zorgen dat er na de gemeenteraadsverkiezingen meer vrouwen in de gemeenteraad komen zodat het politieke klimaat wat vriendelijker wordt. Het zou helemaal te gek zijn wanneer een bepaald raadslid afscheid moet nemen. Te weinig stemmen. Klaar. Minder ruis. 2018 zou pas echt een goed jaar worden wanneer er geen Amersfoortse kinderen meer hoeven worden uitgezet naar een land dat ze niet kennen. En hoe mooi zou het zijn wanneer er een oplossing wordt gevonden voor die gevaarlijke rotonde De Nieuwe Poort. Natuurlijk wel een simpele oplossing die niet al te veel geld kost.

Zo heb ik nog wat wensen voor het komende jaar. Ik kijk uit naar 2018 en ben nieuwsgierig naar wat komen gaat. We gaan het meemaken.

Geen plaats

Oorlog in Jeruzalem. Het gebied is no-go-area. Mensen uit andere delen van de stad worden geweerd. Er hangt een dreigende sfeer. Jongens verschuilen hun gezicht achter hun zwart-witte Keffiyeh, ze gooien nog net niet met stenen. Verderop een volksopstand. Er wordt gescholden, iemand met lange krullen bedreigt een onbekende. Sommige inwoners staan nonchalant tegen een muur geleund. Ze klagen en klagen en klagen. Briefjes worden geschreven. Eén van de bewoners loopt richting de vuurlinie en stopt snel een briefje onder de ruitenwissers. ‘Wegwezen’, staat er op. ‘Dit is onze wijk. Het zijn onze parkeerplaatsen.’

De gematigde bevolking heeft de website wijwillenparkeren.nl gemaakt en probeert op vreedzame wijze een oplossing te vinden voor dit conflict. Maar anderen, de meer geradicaliseerden , steken autobanden lek, bekrassen auto’s en draaien zelfs de moeren van wielen los. Dat laatste is eigenlijk een poging tot zware mishandeling. Stel je voor dat die auto op de snelweg zijn wiel kwijt was geraakt en daardoor van de weg was geraakt. De gevolgen hadden heftig kunnen zijn. Wat bezielt iemand die dat doet? Oorlog in het buurtje Jeruzalem.

Een deel van de bevolking is boos op de leiders van de stad. Die hebben regels opgesteld waar de wijkbewoners niet achter staan. Iedereen mag hier namelijk gewoon legaal parkeren. Dat willen sommige bewoners niet want dat betekent dat er voor hen minder plaats is. Dat ze langer moeten zoeken. Maar hoe zouden zij het vinden wanneer ze ergens komen en hun auto parkeren op een plek waar dat mag en dan geconfronteerd worden met boze bewoners? Met de kans op woordenwisselingen en geweld? Met gevaar voor eigen auto? Waar gaat het nou eigenlijk om; dat bewoners van de straten in Jeruzalem hun auto niet altijd voor hun eigen deur kunnen parkeren. Je zou denken dat er grotere problemen zijn in de wereld.

Jeruzalem. What’s in a name. Verdraagzaamheid is ver te zoeken. Vijandigheid overheerst. Groepen staan tegenover elkaar. Het vreedzame gevoel dat ik had bij dit wijkje in de Amersfoortse Koppel is verdwenen. Ik denk aan kerst. Waar Maria en Jozef ook langs verschillende plekken trokken om ergens te parkeren. Maar ook voor hen was geen plaats. Vrede op aarde…