Black Story

 

Er is een leuk spelletje te koop. Het heet “Black Stories.  We hadden het gekocht voor de autoreis tijdens onze vakantie naar Italië. Het spelletje gaat als volgt. Er wordt een situatie beschreven en door het stellen van vragen waar je ja of nee op kunt antwoorden moet je er achter komen wat er is gebeurd. Op de achterkant van het kaartje staat hoe de situatie daadwerkelijk ontstaan is.

Stel op een kaartje staat: “De twee katten Muis en Panter staan buiten naast een vis. Ze kijken er verbaasd naar. Wat is er gebeurd?” Dan kun je de volgende vragen stellen: Leeft de vis?  Is de vis gekookt?  Is hij rauw? Hebben ze er aan gegeten? Is het een goudvis? Is het een klein visje? Zo kun je dan nog meer vragen stellen. Over hoe de katten erbij zitten, of de vis ook een haakje in zijn bek heeft etc. 

Wij zaten vanochtend aan de ontbijttafel en waren met zijn vieren druk aan het speculeren hoe de vis nu voor de deur terecht was gekomen. Want deze situatie stond niet op een kaartje; de vis lag er namelijk echt en de poezen keken oprecht verbaasd.

Zelf denken we dat de vis uit een nabije gracht opgepikt was door bijvoorbeeld een reiger of een meeuw. De vogel heeft hem ergens per ongeluk laten vallen en we denken dat poes Muis –de stoerste van het stel- de vis als een trofee naar ons heeft gebracht. Hij was niet aangevreten en -ik heb het gecheckt- hij was ook niet gekookt. Heeft iemand van jullie nog een ander idee?

 

 

Moordzuchtig

LET OP: DE VOLGENDE FOTO’S KUNNEN SHOCKEREND ZIJN

Het lijken zulke lieve katten; Muis en Panter. Sinds de buurpoezen verhuisd zijn genieten we nog meer van hen, want Panter plast niet meer in huis en durft zelfs de tuin in om andere katten weg te jagen. Een hele verandering, want nog geen half jaar geleden zat ze stilletjes voor de open deur, verlangend naar buiten te kijken, maar had ze geen moed genoeg om daadwerkelijk die stap naar buiten te zetten. En plassen? Deed ze tegen de deur of in de open haard, ondanks de kattenbak die in de buurt stond.

Dat is dus veranderd. Onze lieve kater en poes zijn moordzuchtig geworden. Kwamen ze eerst nog wel eens met een nog levende kikker, de afgelopen weken kwamen ze aan met een vogel en twee muisjes. Telkens liggen die kleine beestjes op hetzelfde plekje, vlak bij ons huis. Ben benieuwd wat er de komende week weer voor de deur zal liggen.

Kwaak

We hebben huisdieren. Als het goed is wist je dat al, want de kat die bovenaan deze weblog staat is onze kater “Muis” en de over poes “Panter” heb ik al dikwijls geschreven in verband met haar ‘gezeik’. Over dat gezeik kan ik kort zijn: sinds de buurkatten samen met de buurvrouw verhuisd zijn naar een andere wijk, is het geplas een stuk minder geworden. We hopen dat dat zo blijft. We hebben namelijk serieus overwogen of we deze zwarte Panter niet weg moesten doen omdat we dagelijks bezig waren met het schoonmaken van deuren, vloeren, kasten, gordijnen. Juist deze poes staat elke ochtend bovenaan de trap te wachten tot ik de deur open doe zodat hij naar de kamer van onze zoon kan gaan. Daar springt hij dan op zijn bed om even samen te knuffelen. Pim’s hart zou breken als hij afscheid had moeten nemen van deze poes. Maar goed. Voorlopig lijkt dat dus niet nodig. Nee. Nu hebben we een ander ‘probleem’. Onze katten nemen namelijk steeds vaker kikkers mee naar binnen. Waar ze die vandaan halen? Ergens uit de tuin. Maar zelf zie ik ze daar nooit, behalve wanneer de poezen er mee spelen. Want dat doen ze. Even een tikje met hun poot op de kikker, die dan weg springt. Meestal eindigen de kikkers in de maag van een kat. Tja, als wij kikkerbillen al als delicatesse beschouwen… Laatst kwam een kikker aan de achterkant van het huis binnen en sprong hij uiteindelijk via de voordeur zijn vrijheid tegemoet. Ik heb geprobeerd een foto van deze kikker te nemen. Eentje is gelukt. Voor de rest had ik vooral een lege vloer op de foto staan. Daarom, hier met enige trots: Kermit de Kikker