Met vertrouwen en samenwerken kom je verder

,,Het was geweldig!” Pien gooit haar tas in de hoek, doet haar jas uit en loopt naar de keuken. ,,Het is Bram vandaag gelukt om op de bal te lopen. Hij hield zich nog wel vast aan mij maar hij was zo trots”,  roept Pien enthousiast.  ,, En Lieke stond de hele tijd in haar handen te klappen om hem aan te moedigen.”

Dochter Pien is net teruggekomen van Circus Amersfoort. Daar geeft ze op zondagochtend circusles aan kinderen die niet zo goed kunnen meekomen in reguliere clubs. De groep heet Drempelloos en dat is precies de goede naam. Ondanks hun beperkingen leren ze allerlei circusdingen zoals ballopen, acrobatiek of jongleren. 

Met een glas water in haar hand komt Pien de kamer weer binnen. ,,Het is zo fijn om te merken dat elk kind zijn eigen talenten ontdekt . Ze durven echt dingen uit te proberen omdat ze weten dat ze wel opgevangen worden.” Pien ratelt enthousiast door; ,,Er is nog ruimte voor nog meer kinderen, ik gun het ze zo!”

Vallen en opstaan, samenwerken, zorgen voor elkaars veiligheid, je talenten ontdekken en je grenzen verkennen. Daar gaat het om bij de lessen van Circus Amersfoort. Verder bepalen de kinderen zelf of ze puur voor de gezelligheid komen of juist heel goed willen worden in een circusonderdeel.

Dochter Pien begon tien jaar geleden met circusles en ze heeft er veel aan gehad. Niet alleen fysiek, maar ook wat zelfvertrouwen betreft. Ze is er qua persoonlijkheid gegroeid en heeft er vriendschappen gesloten. Met veel doorzettingsvermogen heeft Pien leren eenwieleren. Ze kan de ballen hooghouden tijdens het jongleren en tijdens koorddansen kijkt ze vooral vooruit. Ze houdt haar rug recht tijdens acrobatiek en doordat ze vertrouwt op de anderen durft ze uitdagingen aan te gaan en grenzen te verleggen.

Hadden Mark, Sigrid en Wopke maar circusles gehad. Dan was er niet al een half jaar lang aangeklooid en was de formatie zo gefikst. Op een eerlijke en oprechte manier. Het had zo mooi kunnen zijn…

Teleurstelling

Ik kon slecht in slaap komen. Rond middernacht lag ik nog te twitteren en probeerde ik alle argumenten voor en tegen te doorgronden. Het duurde lang voordat mijn hartslag normaal was en ik in slaap viel.

Voor de mensen die de Amersfoortse politiek niet helemaal hebben gevolgd; GroenLinks stemde tegen een motie van de SP om geld vrij te maken voor nieuw onderzoek naar de nut en noodzaak van de Westelijke Rondweg. Een rondweg waar miljoenen ingestoken gaat worden terwijl het volgens verschillende partijen niet helemaal helder is of de weg wel echt nodig is.

Mij lijkt zo’n onderzoek prima voor zowel voor- als tegenstanders van de weg. Als er twijfel is over de cijfers waarop het besluit gebaseerd is dan lijkt het mij niet zo raar om toch nog een keer alles te laten doorberekenen. Maar goed, ik ga daar niet over, daarvoor hebben we volksvertegenwoordigers gekozen. En daar ging het mis.

Ik ging er namelijk op 21 maart van uit dat GroenLinks alles zou doen om de aanleg van deze weg te voorkomen. Ik zie Astrid Janssen nog voor me staan bij het Valentijnsdebat in het KAdE-Café. Iemand uit het publiek poneerde de stelling: “De plannen zoals die er nu liggen voor de Westelijke ontsluiting moeten worden heroverwogen”. Astrid Janssen was het hiermee eens en hield daarom een groen hart boven haar hoofd.

Volgens mij was afgelopen dinsdag de laatste kans om die heroverweging te realiseren, en die kans liet ze lopen. GroenLinks stemde tegen het plan van de SP, ‘want er was toch al een meerderheid voor de rondweg en ze wilden mensen geen valse hoop geven.’  Auw. Dat raakt mij in mijn hart. Ik voel me bedonderd. Het lijkt niet meer te gaan om de principes maar om de positie in de raadzaal. Om het mee mogen doen in de coalitie. Wat krijgt GroenLinks hiervoor terug? Windmolens? Luchtkastelen?

GroenLinks heeft proberen uit te leggen waarom ze deze keuze heeft gemaakt maar ik als kiezer heb daar geen boodschap aan. Ik begrijp het allemaal met mijn hoofd, maar mijn hart heeft een knauw gekregen. Politiek wordt een soort wiskundige berekening. En wiskunde heeft mij nooit gelegen. Dan haak ik af.

Seks

 

Zo. Nu heb ik uw aandacht en dat is precies wat ik wil. U denkt dat deze column over seks gaat maar ik moet u teleurstellen. Hij gaat namelijk niet over seks; hij gaat over de lokale politiek. Ik heb de afgelopen maanden gemerkt dat er maar weinig mensen echt belangstelling voor hebben en met deze column, en vooral dus deze titel, probeer ik u een beetje te prikkelen.

Politiek is niet echt sexy terwijl het toch belangrijk is. Die Amersfoortse politiek gaat tenslotte over het fietspad dat door uw straat komt, over de gevaarlijke rotonde waar u dagelijks over rijdt, over de zorg waar uw moeder misschien voor in aanmerking komt. Kortom; de lokale politiek gaat over uw eigen omgeving en dan moet je daar toch de juiste personen voor gaan inzetten?

Bij vorige gemeenteraadsverkiezingen ging maar de helft van de stemgerechtigden richting stembus, de andere helft bleef thuis. Ik vind dat schrikbarende cijfers. Dat moet toch anders? Volgens mij is het belangrijk dat politici de bewoners van Amersfoort bij hun besluitvorming weten te betrekken. Door in gesprek te gaan, door te luisteren, door duidelijk te maken waar ze voor staan. Met als doel dat u uiteindelijk massaal naar de stembus komt op 21 maart.

Helaas merk ik toch een desinteresse in de lokale politiek. Weet u bijvoorbeeld waar de partijen voor staan of wie de lijsttrekkers zijn? Als het antwoord ‘nee’ is, waar ligt dat dan aan? Is politiek stoffig en moet er misschien meer seks bij? Zou een liefdesaffaire tussen raadsleden de boel wat interessanter maken, de zaak wat opschudden?

De gemeenteraadsleden werken zich een slag in de rondte om potentiele kiezers te benaderen, twitteren dat het een lieve lust is en doen mee met allerlei debatten die worden gehouden in onze stad. Toch lukt het amper om mensen te trekken. Het lijkt wel of de politiek het contact met de kiezers kwijt is. Misschien moet de bevolking meer gestimuleerd worden. Meer geprikkeld.

Politiek is net als seks. Soms heb je niet zo’n zin, maar dan moet je zin maken. Uiteindelijk geeft het je een voldaan gevoel. Laat je stem dus horen op 21 maart! Wel zachtjes voor de buren…

 

 

In de politiek

Het lijkt me wel wat: met mijn eigen partij in de gemeenteraad. ‘Amersfoort Enzofoort’ zou ik de partij noemen. Bekt wel lekker. En de speerpunten? Zorg, cultuur en duurzaamheid.Ik heb de dinsdagavond nu nog vrij, dus dat komt goed uit. De rest van de week kan ik besteden aan het lezen van stukken en het discussiëren over belangrijke zaken. Dat zou ik dan doen in het KAdECafé of de bibliotheek want ik denk dat ik daar meer inspiratie krijg dan in het aftandse stadhuis dat gerenoveerd gaat worden.

Wat mij ook wel leuk lijkt; eindelijk eens door de wandelgangen lopen. Verder vaak lunchen en af en toe een toneelstukje opvoeren bij een raadsvergadering. Want ik heb begrepen dat de beslissingen vaak al eerder zijn genomen en de discussies en stemmingen tijdens de raadsvergaderingen vooral voor de show zijn. Als cultuurliefhebber ben ik dol op toneel dus dat zit wel goed.

Ik zou wel in de buurt willen zitten van de tweelingzussen Rita en Bettie van Plateringen. Zij willen de komende verkiezingen mee doe met hun partij ‘Amersfoort Anders’. Ze vragen zich bij elk politiek initiatief af; “worden we daar gelukkiger van?”. Zo niet, dan moet er een streep doorheen. Het lijkt mij een gezellig stel. Zij willen dat geluk centraal staat in het besturen van de stad en niet het geld. Klinkt goed, maar als ik in de raad zou komen, zou ik toch mijn best doen om met  een realiseerbaar partijprogramma te komen. Helaas kost bijna alles geld. Roepen dat geluk centraal moet staan is mij wat te gemakkelijk.

De zussen willen afstand nemen van ‘het voortdurende zeiken, zeuren en zielig doen dat de plaatselijke politiek nu kenmerkt.’ Daar zeggen ze wat. Het is inderdaad vaak gezeur en gezeik. Dat zie je ook terug op twitter.  Volg de raadsleden maar eens en lees hoe ze op elkaar reageren. Af en toe heb ik last van plaatsvervangende schaamte als ik de rotopmerkingen lees. Er is weinig respect naar elkaar toe.

Nu ik er zo over nadenk… Die stukken die ik dan moet lezen. Geen dinsdagavond meer vrij.  De venijnige respectloze opmerkingen via twitter. ‘Word ik daar gelukkig van?’. Ik denk het eigenlijk niet. Streep er doorheen!

 

Fabeltjes

,,Leg gewoon op tafel wat het probleem is, dan hoeven we elkaar niet dit soort wijverige verwijten te maken. “ Jinek Ooievaar kijkt streng naar alle deelnemers in het praathuis. Naast haar zit Pauw de Uil, hij kijkt geamuseerd rond.Mark de Vos is in zijn element. ,,Hatsekidee”, zegt hij en kijkt lachend naar Alexander de Wolf die achter de bar staat. ,,Ik ben een optimistisch mens dus dat wordt smikkelen de komende vier jaar”. Alexander de Wolf kijkt hem meewarig aan en schenkt nog een sapje in.

Het is verkiezingstijd in het grote dierenbos. Marianne Zebra komt op voor alle dieren en is daardoor flink geliefd. De gebroeders Kees en Gert-Jan Bever zagen iedereen door over God en boren nieuwe normen en waarden aan. Alle lijsttrekkers doen hun best om hun zwevende dierenvriendjes te overtuigen dat hun partij de beste is.Jinek Ooievaar geeft het woord aan Sybrand Woefdram en hij begint een heel betoog over de Nederlandse identiteit. Zijn stem klinkt wat lijzig en alle dieren dutten een beetje in totdat hij zegt ,,…daarom vind ik dat alle kinderen op school het fabeltjeskrantlied weer moeten gaan leren”. ,,Tuut, tuut, tuut, tuut, “zegt Sylvana de Mier, terwijl ze haar bril rechtzet. Geert de Raaf sneert; ,,Dat is alleen maar verkiezingsretoriek. Eerder stemde je nog tegen een motie om de Fabeltjesvlag op te hangen in de klas en ons volkslied te laten zingen en nu zeg je ineens dit. Sybrand Woefdram probeert het nog eens; ,,Ik vind onze identiteit gewoon heel belangrijk!”.

Jesse de Haas springt op, stroopt zijn mouwen op en zegt; ,,Er zijn toch wel andere manieren om onze identiteit uit te drukken? Misschien moeten we wat meer windmolens neerzetten in ons dierenbos. Dat is duurzaam en goed voor het milieu.”  ,,Dan kun je beter eikebomen planten.” zegt Tunahan Paradijsvogel  ,,eikels genoeg”. ,,Hatsekidee zeg…” , zegt Mark de Vos tegen Tunahan. ,,Al het je niet bevalt dat pleur je toch gewoon op?”

De sfeer wordt grimmig. Jinek Ooievaar probeert de gemoederen te kalmeren voordat het debat uit de hand loopt.  Dan neemt Pauw de Uil het van haar over. ,,Jongens, we ronden af. Het is tijd om te gaan slapen. Dus oogjes dicht en snaveltjes toe. Slaap lekker”.