Een emmertje, wat zand en vooral ook water. Veel water. Meer hadden Teun en Pien niet nodig om zich te vermaken toen ze nog klein waren. Ik heb dan ook heel wat uren doorgebracht in de speeltuin aan de Pullstraat in de wijk Kruiskamp. Net als de moeders en vaders van Achmed, Floortje en Delano. In de speeltuin spelen kinderen nog steeds samen en mengen de Turkse, Antilliaanse en Marokkaanse ouders zich ook steeds beter dankzij de inzet van Marian Ben Shalom, bestuurslid van de speeltuin. Dat las ik deze week in een artikel in deze krant over onze wijk Kruiskamp. In de rest van de wijk was de saamhorigheid ver te zoeken. ‘We mengen niet’, zo stond er. Het zette me aan het denken.
Hoe zit dat in mijn eigen straat? Ik groet mijn Turkse buurman ‘Snor’ als ik hem tegenkom in de poort maar uitgebreide gesprekken voeren we niet. Maar dat doe ik ook niet met de van oorsprong Nederlandse buren die een paar huizen verder wonen. We leven toch in onze eigen bubbel. We mengen niet echt. Maar hoe erg is dat? Met sommige groepen ga je meer om dan met andere. Dat heeft volgens mij niet zo zeer met het land van herkomst te maken maar meer met gedeelde interesses. Iedereen vormt zijn eigen sociale kring en vaak zijn dat gelijkgestemden. In mijn vrienden- en kennissenkring zitten veel cultuurliefhebbers, creatievelingen en mensen die duurzaamheid hoog in het vaandel hebben. Zelf ken ik weinig mensen die van Nederlandstalige volksmuziek houden, wekelijks bingo spelen en elk jaar naar Lloret de Mar gaan. Maar dat geeft toch niet? We mengen dan misschien niet maar we leven wel op een normale manier naast en met elkaar.
,,De culturen mengen niet echt, lees ik hier”, dochter Pien zit aan tafel en heeft het artikel over de Kruiskamp voor zich liggen. ,,Wat een onzin!” zegt ze. ,,Op de basisschool had ik gewoon een Marokkaans vriendinnetje en Tina’s ouders komen uit Irak. En nu ik er over nadenk; Lara’s moeder komt uit Oostenrijk en Eline is half Tsjechisch. Maar daar denk ik normaal gesproken nooit over na.” Ik vind het wel mooi. Nooit over nagedacht. Onbewust multicultureel dus. Mengen we niet?