Komen en Gaan

Hij is weg! Zomaar… Verdwenen. Was het u eigenlijk al opgevallen? Misschien bent u er de laatste weken al menigmaal langsgefietst maar heeft u het helemaal niet gemerkt. De sculptuur van het been van Henk Visch staat niet meer voor de vroegere Kunsthal aan het Smallepad. Hij is verhuisd. Naar een plekje in een nieuwbouwwijk in Amsterdam.
Ik vind het jammer. Ik hield van het been. Het deed mij altijd denken aan een sprookje. Alsof er een reus door het gebied had gelopen. Helemaal wanneer je de koppelpoort op de achtergrond zag.

Daarom vond ik de reuzestoel van Rietveld misschien ook wel zo gaaf. Die stoel stond tijdens het themajaar “100 jaar De Stijl” bij de Koppelpoort. Het was grappig om te zien hoe toeristen en stadgenoten de drie meter hoge stoel beklommen. Er zijn heel wat foto’s van genomen. Ook dit grote kunstwerk is weggehaald.

Gelukkig kwam De Boei wel weer terug in het gebied. Dit rood-witte gevaarte mocht eerder niet geplaatst worden bij de Kwekersbrug omdat het aan vergunningen ontbrak. Het werd daarom tijdelijk bij De Spullenmannen gestald maar nu staat hij wel weer in de haven. Helaas wel wat verdekt opgesteld op de hoek van Zandfoort aan de Eem, ik had hem toch liever bij de kwekersbrug gezien. Ietsje verder, onder de spoorbrug, hangt ook nog steeds de kroonluchter van 80-duizend euro. Hoewel je wel moet weten dat hij er hangt want voor je het weet ben je hem voorbijgefietst.

Het kunstwerk “alles wat ik zie is van mij” van kunstenaar Peter Stel draait volgens mij ook weer overuren. De ronde bank stond een tijdje stil maar er zit weer beweging in.Hangende kunst, draaiende kunst, boeiende kunst. Ik ben er dol op.

Eén kunstuiting die een paar jaar geleden verdwenen is zou ik graag terugzien; de poëtische teksten bovenop Dara. Ooit weggehaald omdat een buurtbewoner bezwaar maakte. Hij zou door de tekst niet meer naar de “Lange Jan” kunnen kijken. Wie weet is die buurtbewoner inmiddels verhuisd en kunnen we alsnog een tekstbord op het pand laten plaatsen.

Ik heb zitten piekeren over een mooie pakkende zin maar als iemand anders nog een leuke tekst heeft liggen; laat het me weten!

 

 

 

 

Kleur bekennen

Het lijkt wel of ik dit schilderij eerder heb gezien. Ik buig me voorover om vanachter het touwtje zo dicht mogelijk bij het doek te komen. ‘Who’s Afraid of Red Yellow and Blue III’ heet het wereldberoemde schilderij van Barnett Newman. Het hangt in Kunsthal KAdE en ik vond dat ik het nu moest gaan zien. Zo’n bekend schilderij, hier in Amersfoort!

Het is rustig in de ruimte. Links van het doek zit een suppoost op een stoel. Een sympathieke charismatische man waar je toch geen ruzie mee wilt krijgen. Ik vraag hem of hij er niet moe van wordt, stilzitten in zo’n ruimte. Hij lacht. Ja, het is best vermoeiend. Mijn blik gaat weer terug naar het schilderij. Een heel groot rood vlak met links een blauwe strook en rechts een dun geel strookje. Ik weet niet goed wat ik ervan vind. Het is niet zo dat ik er enorm van onder de indruk ben. Eigenlijk zou ik het doek van dichtbij willen zien en even aan willen raken, maar dat touwtje zit er niet voor niets. Het is niet het oorspronkelijke schilderij. Eind jaren tachtig is dit doek met een stanleymes bewerkt door een schizofrene man met een psychose. Het is gerestaureerd, maar niet zoals het had gemoeten. Van de oorspronkelijke stipjes die Newman op het doek had geschilderd is niets meer te zien en de kleur schijnt ook anders te zijn.

Ik loop door en bekijk de andere schilderijen van de expositie “De Kleuren van De Stijl”. Mooi om te zien hoe verschillende kunstenaars onderzoek deden naar kleur. Eén tekening doet mij denken aan de tekenles op de middelbare school. Daar moesten we zelf ook kleuren mengen. Echt een feestje, net als deze tentoonstelling. Wat een bijzondere schilderijen. Wat een kleur! Ik verwonder mij bij een lichtinstallatie en ga op een vliegtuigstoel zitten die ontworpen is door Rietveld. Daarna loop ik nog even terug naar het wereldberoemde doek van Newman. Ik kijk nog eens goed. Nu weet ik het weer. Het doet me denken aan de slaapkamer van Pien. Daar hebben we een paar jaar geleden exact dezelfde rode kleur op de muur geverfd. Met een roller! Zonder blauw en geel…