,,Dit kan niet waar zijn.” Terwijl we dichter bij de fietsbrug komen zien we steeds meer lege verpakkingen. Redbullblikjes, sigarettenpakjes, snoepzakken, chips… en nog een plastic bak met een paar overgebleven druiven.
Mijn man en ik doen een rondje ‘Hoogland West’. We lopen langs de Eem en genieten van de natuur, het water en de ochtendzon, maar we schrikken van de zooi die er achter gelaten is. We weten dat er vaak grote groepen jongeren aan de oever zitten en ik kan me voorstellen dat het heerlijk is om met leeftijdsgenoten te chillen in dit prachtige gebied, maar waarom nemen die jongelui dan niet hun zooi mee naar huis!?
Terwijl we verder lopen horen we meerdere voorbijgangers klagen over het afval. Een wielrenner roept hard: ,,Glas!” en probeert op het laatste moment nog om de glassplinters op het pad te ontwijken. Verderop schudt een skater verbaasd zijn hoofd.
,,Misschien kan ik een grijper en wat vuilniszakken meenemen de volgende keer”, verzucht ik. ,,Dit is teveel voor wat vuilniszakken”, antwoordt mijn man. Ik kijk eens goed om me heen en zie ook nergens vuilnisbakken staan. Dat zou toch best handig zijn. Aan de andere kant; de jongeren hebben de spullen ook meegenomen naar deze plek dus hoe moeilijk kan het zijn om het afval in dezelfde tassen mee terug te nemen?
,,Ik vind het al moeilijk om een appel weg te gooien en zelfs een kauwgompje spuug ik niet zomaar uit. Dat heb ik echt meegekregen van mijn ouders.” Zegt een vrouw die ons hoort praten.
,,Tja, het zal wel niet helpen om hier een paar boa’s neer te zetten”, mijmer ik terwijl we verder lopen. ,,Misschien kunnen sportcoaches, rappers, populaire docenten, influencers, jongerenwerkers of eigenaren van jongeren-café’s eens de koppen bij elkaar steken.” Zij zijn vaak rolmodellen van deze jongeren en hebben vast de juiste toon om hen aan te kunnen spreken. ,,Of wacht eens, misschien kunnen de ouders van deze jongeren wat betekenen. Iets met opvoeden?”
enzofoort 