,,Je gaat die pomp toch niet weggooien?” Een onbekende vrouw zit achter het stuur en heeft het raampje aan de bijrijderskant opengedaan. Ze wijst naar de pomp die achter in onze auto ligt. Het is een pomp voor een plastic bootje of een luchtbed. Even daarvoor had ik hem aangeboden aan de meneer van de Kringloopwinkel maar die wilde hem niet.
,,Wil jij de pomp? Oh fijn…”, antwoord ik en in één beweging pak ik de pomp uit de achterbak en geef hem door het raam aan de vrouw. ,,Wil je de peddels ook?” Ik zie haar twijfelen maar dan schudt ze haar hoofd. Twee jonge kinderen zitten achterin de auto. ,,Ik heb ook nog strijkkralen.” Ik kijk de vrouw verwachtingsvol aan. ,,Oh, leuk…doe maar.” Ik geef haar een bak strijkkralen en bijbehorende vormpjes. De vrouw bedankt me hartelijk en rijdt door. Ik loop blij naar de auto en kijk om me heen. Het is druk bij het milieubrengstation van de ROVA. Auto’s rijden af en aan. Verderop gooit Meneer Enzofoort een stapel dozen bij het papier. In de auto ligt nog een zak kleding.
Ik dacht een groot deel van onze overbodige spullen bij de kringloopafdeling achter te kunnen laten maar daar dacht de meneer van de kringloop anders over. ,,Nee mevrouw, die nemen we niet in want een pomp is een seizoensproduct en daar hebben we geen plaats voor”, zei hij. Ik keek de man verbaasd aan en vroeg hem; ,,Dan wilt u de roeispanen waarschijnlijk ook niet.” Hij knikte. ,,Klopt.” Wijzend op de strijkkralen; ,,dit kinderspeelgoed nemen we ook niet aan. Daarachter is een container waar u al uw overgebleven spullen in kan gooien.”
Ik ben lichtelijk in shock. Het is toch ongelooflijk. We hebben met zijn allen zoveel spullen verzameld dat zelfs de kringloop het niet meer wil. Balen wel. Ik vind het namelijk heel moeilijk om dingen die nog goed te gebruiken zijn weg te gooien. Gelukkig kon ik de pomp kwijt aan die onbekende moeder. Even twijfel ik of ik de roeispanen weg gooi of toch weer meeneem. Ik besluit het laatste. Seizoensproduct, ammehoela. Het wordt prachtig weer dit weekend. Dus als je wilt roeien en je hebt geen spanen; wie het eerst komt…
Door het geluid van de elektrische heggenschaar horen we het gekrijs niet van de merel die ons al weken terroriseert. Hij waakt over een nestje jonge merels die in de hederastruik verstopt zit. Meneer Enzofoort laat het nestje met de jonge merels ongemoeid en duikt een andere hoek van de tuin in. Een uurtje geleden kwam mijn man thuis met een grote doos met een elektrische heggenschaar. ,,Ik heb er toch maar één gekocht”, zei hij. ,,Met twintig procent korting viel de prijs wel mee.” Ik glimlach. We hadden er eerder al eentje gezien bij het tuincentrum en toen keek hij er ook al verlangend naar. Nu hij in de doe-het-zelf-zaak was geweest kon hij hem niet laten liggen. Ik vind het prima. Onze tuin is namelijk binnen een paar weken een soort oerwoud geworden en het zitgedeelte is overwoekerd met klimop en andere planten.
enzofoort 