Nergens heen

Ik trek de voordeur achter mij dicht. Even mijn hoofd leegmaken. De koude lucht en mijn warme adem botsen. Ik trek de sjaal rond mijn nek wat strakker en begin mijn wandelrondje. In mijn oren muziek van Diggy Dex. De maan zorgt voor extra licht.

Ineens zie ik hem zitten. Onder dezelfde lantaarnpaal, op hetzelfde bankje, met dezelfde muts op. Naast hem een klein transistorradiootje. Ik vertraag mijn pas en haal mijn dopjes uit mijn oren. ,,Mag ik je wat vragen?” Het is eruit voordat ik er erg in heb. De jongen knikt vriendelijk. ,,Ben je dakloos?” Wat klinkt dat lomp, ik schrik er zelf een beetje van. ,,Ja”, antwoordt hij.

Ik vertel hem dat ik wel vaker een rondje loop en hem al een paar keer heb zien zitten. ,,Kan ik iets voor je doen?” Weer zo’n banale vraag. Ik voel me een beetje stom. ,,Nee hoor”, antwoordt hij. ,,Ik heb een slaapplaats verderop bij de daklozenopvang op het Smallepad, maar omdat het zo druk is binnen zit ik liever buiten.”,,Maar heb je nog andere dingen nodig? Een nieuwe muts of jas of zo?”. Hij schudt zijn hoofd en wijst op zijn dunne jas. ,,Deze heb ik van de kledingbank gekregen.” ,,Gelukkig maar…heb je het niet koud?”. Hij schudt zijn hoofd.

Hij vertelt dat hij kou niet erg vindt. Integendeel. Hij heeft lange tijd in Spanje gewoond, maar de 35 graden daar vond hij veel te heet. Binnenkort hoopt hij een kamer te kunnen huren. ,,Kan ik je echt nergens mee helpen?”, vraag ik. ,,Nou, ik moet nog wachten op mijn leefgeld en ik zou wel geld willen voor een scheermesje. Die zijn 60 cent.” Ik voel in mijn zakken en kom een euro tegen. Hij neemt hem dankbaar aan. ,,Fijn, dan kan ik me morgen weer scheren”.

Ik neem afscheid en loop verder. Dit gebeurt gewoon anno 2017. In Amersfoort! Het is raar om te bedenken dat deze jongen iemands zoon is. Of iemands broer. Ik stop mijn oordopjes weer waar ze horen. Diggy Dex zingt: ,,Ik hoor mijn engelen daarboven, duivels om me heen. Ik vocht met mijn demonen en ik kon nergens heen, nergens heen. Ik kon nergens heen”. Langzaam loop ik naar huis.

Gevelgeval

 ,,Gevelbedrijf Berouwers, goedemiddag” De stem van secretaresse Jessica klinkt vrolijk. Ze bekijkt ondertussen een reisgids. ,,Ja hoor, meneer Buijtelaar, de gevelplaten worden op tijd geleverd. Ik verbind u nog even door met de directeur.” Ze drukt op een knop en verbindt de wethouder met haar baas. Al tien jaar werkt ze hier en al die jaren gaat het enorm goed met het bedrijf.

Ze zat hier nog geen week en toen kregen ze de opdracht voor de glazen gevel van het RCE-complex aan het Smallepad. Dat gaf de zaak een flinke boost want het ging om enkele honderden ramen. En nu, na acht jaar, moet het huidige glas met scherpe punten vervangen worden door nieuw gelaagd glas. Geheel volgens planning. De planning van haar baas dan. Totale kosten van het project 2,25 miljoen euro. Kassa! Klantenbinding heet dat, daar is Berouwers goed in.

Daarna kwam het plaatsen en het vervangen van de rode betegelde geveloppervlakten van de HU aan de rotonde bij De Nieuwe Poort. Haar eigen echtgenoot heeft op een nacht met veel moeite één keramieken tegel losgewrikt. Daarna moest alle rode betegeling worden vervangen want stel je voor dat zo’n tegel op het hoofd van een student belandt.

Jessica vijlt haar nagels en denkt aan de bollen op het Eemhuis. Daar kon haar man natuurlijk niet bij. Maar haar baas had al lang bedacht dat de bollen los zouden laten wanneer ze vol zouden lopen met water en dat water zou bevriezen. Pure natuurkunde; ijs zet uit. En ja hoor, ook dat was gelukt. Die bol was naar beneden gedonderd en ook daar hadden haar collega’s een paar dagen werk aan.

Aan het eind van dit jaar hebben ze nog de oplevering van de Amerena. Ook zo’n leuk project. Prachtige blauwe en zeegroene gevelplaten zullen er worden geleverd. Deze keer heeft de directeur bedacht dat er iets moet gebeuren met de verlijming van de platen. Als de temperatuur hoger is dan 30 graden dan smelt de lijm. Kortom: de komende jaren zit het nog wel goed met Gevelbedrijf Berouwers. Ze bladert door de reisgids voor haar neus. Misschien kan ze nog een last-minute regelen. Van de bonus die ze kreeg van haar baas.