Wat zegt ze nou?

,,Fiets kopen?!” Ik fiets door de Methorststraat en word ingehaald door een vrouw die in een flink tempo langs rijdt. Ze zegt het nog een keer; ,,Fiets kopen?”. Ik had het dus toch goed gehoord. De vrouw zit op een prachtige grijze cortina met een rek aan de voorkant. ,,Mooie fiets” zeg ik en ik vraag hoe ze eraan komt. ,,Het is mijn fiets, dertig euro” . 

Voor ik het weet is ze weg. Ik blijf verbijsterd achter en besluit 0900-8844 te bellen. Het nummer van de politie wanneer het gaat om niet urgente zaken. Ik vertel wat ik net heb gezien en geef een signalement van de dame.  ,We zullen naar haar uitkijken”, zegt de persoon aan de andere kant van de lijn. Hij bedankt me hartelijk voor het doorgeven.

Fietsendiefstal. Ik merk dat ik me er mateloos aan erger. Vorige maand werd de cortina van mijn buurjongen gestolen en Teun zijn fiets is ook al eens gejat. Irritant toch!?

Een paar dagen later zit ik boven aan mijn bureau en hoor ik een bekende stem buiten. Ik steek mijn hoofd uit het raam. Het is dezelfde dame, op een andere fiets. Haar tekst is hetzelfde. ,,Fiets kopen?” vraagt ze aan een voorbijganger.  Ik sta perplex. Het is zeker lopende band werk voor haar? Ik besluit de politie nog een keer te bellen.

Ik lees in de krant dat er veel fietsen zijn gestolen afgelopen week. Vooral in de binnenstad en je raadt het al; het gaat vooral om cortina’s. Volgens de politie is het handig om het framenummer van je fiets op te schrijven. Mocht de fiets gestolen worden dan kan er gekeken worden of hij in een andere stad opduikt. En natuurlijk moet je hem op slot zetten. Liefst nog met een tweede slot. Bizar toch…

Wat ik eigenlijk nog vreemder vind; ik voel me een klikspaan. Alsof ik iemand verlink. Misschien zit die vrouw wel vreselijk in de shit en ik vraag me af of zo’n telefoontje naar de politie überhaupt helpt. Het voelt toch niet helemaal goed. Ik weet dan ook niet zeker of ik de volgende keer weer mijn mobieltje pak…

Betrapt!

“Ik had de voordeurbel wel gehoord, maar heb niet opengedaan omdat ik aan het werk was. Even later hoorde ik gemorrel aan de achterdeur. Dat vond ik raar, omdat ik mijn vriend nog helemaal niet thuis verwachtte”. Mijn vriendin maakte afgelopen week een nare poging tot inbraak mee. Terwijl ze boven zat te werken probeerden twee jongens haar huis binnen te komen. Ze was gealarmeerd door het vreemde geluid en de trap afgelopen. Toen zag ze al iemand staan. Omdat ze niet wist of ze de deur al bijna open hadden is ze naar de keukendeur gelopen en pakte ze de deurkruk vast. Pas toen zag de jongeman aan de andere kant van het glas dat er wél iemand thuis was. Ze keken in elkaars ogen en voor mijn vriendin het wist was de keure jongeman verdwemen, samen met zijn inbrekersvriendje. Ze kon nog net de auto zien wegscheuren. Tsja. Dat valt wel even rauw op je dag. Politie erbij, jongens in een auto aangehouden (maar niet duidelijk de daders) en het besef dat er op klaarlichte dag twee mannen van plan waren binnen te komen om al je waardevolle spullen mee te nemen.

Het toeval wil dat ik voor onze wijkkrant “Kruiskop” afgelopen maand de wijkagent heb gesproken en die had het over de vele inbraken in de stad. Ook hij vertelde dat het vaak overdag gebeurt en dat bewoners dan soms gewoon thuis zijn. Zijn advies was om –als je naar bijvoorbeeld de zolder gaat- altijd de deur op slot te doen. Maar goed, dat had deze vriendin gedaan en toch probeerden ze het.

Ineens realiseer ik me dat ik in mijn omgeving –dus Amersfoort- nog vier mensen ken bij wie het afgelopen jaar is ingebroken of waar een poging werd gedaan. Bij een oud-collega bleef het bij een poging; zijn tuindeuren waren beschadigd, maar de dieven kwamen niet binnen. Bij een huidige collega waren er geen inbraaksporen maar was alle kostbare apparatuur foetsie. En bij twee klasgenootjes van mijn dochter was het ook gelukt. Bij de één via het raam aan de voorkant, bij de ander doordat ze via de achterdeur binnen konden komen, terwijl de moeder bezig was om dochterlief in bed te leggen.

Zoals jullie begrijpen hebben we inmiddels extra sloten op de ramen van de keuken en de badkamer en sinds dit weekend valt de deur naar de poort automatisch op slot. Jammer dat het nodig is, maar hoewel we niet zoveel waardevolle spullen hebben moet ik er niet aan denken dat wildvreemden ongevraagd naar binnen komen.  Mijn man noemt me niet voor niets soms Panienke…..