Top Tas

Wauw, hij is echt mooi geworden! Collega Cilly heeft mijn fietstas ‘anoniem’ gemaakt.  Ik kreeg de tas ruim een half jaar geleden toen de nieuwe naam van het bedrijf waar ik werk bekend werd gemaakt. Stichting Welzijn Amersfoort en de afdeling Maatschappelijke Zorg en Dienstverlening van Beweging 3.0 gingen fuseren en daar kwam de naam “Welzin” uit.

We kregen na de onthulling van de naam een fietstas en ik was er blij mee. Mijn oude rode fietstas was vies en kapot en deze tas bleek functioneel; goed groot, dus handig voor mijn tas met mappen die ik elke dag meeneem naar mijn cliënten. Ik had ook geen problemen met de tas totdat een cliënte van me een keer mee liep naar buiten en daar mijn fiets zag staan. Ik zag haar kijken en vroeg wat er was. Aarzelend vertelde ze dat ze het toch wel vervelend vond dat haar buren nu zagen dat ze wekelijks hulp kreeg van iemand van Welzin. Zo had ik het nog niet eerder bekeken. Toen ik het aan een andere cliënt vroeg antwoordde die; “Het kan mij niet zoveel schelen, maar ik snap best dat anderen het vervelend vinden.” Ik fietste gewoon door met mijn Welzin fietstas en vond het wel grappig om tijdens mijn ritjes collega’s tegen te komen. Die kende ik niet allemaal persoonlijk, maar door de fietstas wist ik dat diegene een collega moest zijn.

Kort geleden maakte een nieuwe cliënt een opmerking over de de tekst op de tassen. Op dat moment besloot ik om te kijken of er iets aan te doen was. Stickers? Nieuwe fietstas kopen? Gelukkig kwam Cilly met een oplossing: zij had -om dezelfde redenen- haar eigen tassen omgetoverd tot een persoonlijke fietstas. Ze bood me aan te helpen. Ik vond een mooie draagtas voor één euro en die hebben we gebruikt om er een persoonlijke, anonieme,  tas van te maken. Ik ben er enorm blij mee. En mijn cliënte waarschijnlijk ook. 

Mijn ‘oude’ fietstas

 

Uniek en Kapot

Maart 2012. Na veel wikken en wegen wist ik eindelijk welke tas ik wilde gaan kopen van mijn verjaardagsgeld. Ik twijfelde tussen een rode leren tas en een trendy tas waar er maar één van is. Het werd een unieke tas van “Vaho Trashion”, een Spaans merk met een soort haan/paard als logo.  De tassen zijn gemaakt van reclame-banners die hangen aan de lantaarnpalen in Barcelona of Madrid. Het is dus eigenlijk gemaakt van industrieel afval. Ik zocht een mooi exemplaar uit via internet. Zelf had ik verwacht dat de tas wel van stevig materiaal was, en zo leek het op het eerste gezicht ook, maar als snel kwam ik er achter dat er toch scheuren in kwamen. Omdat ik niet wil dat ik als een soort ‘klein duimpje’ mijn spulletjes verspreid door Amersfoort, heb ik de tas van binnen beplakt met duct-tape. Erg jammer, want je verwacht niet dat een tas van rond de 70 euro zo snel kapot kan gaan. Eigenlijk is het moraal van dit verhaal: Koop nooit zo’n tas als je er langer dan een jaar mee wilt doen, of koop er een rol duct-tape bij. Van mijn volgende verjaardagsgeld ga ik een een schilderij kopen. Hopelijk blijft die langer goed en komt daar de komende jaren geen tape aan te pas.