Wipkipdip

Klimmen en klauteren over boomstammen, kruipen door het groen en klooien met zand en modder. Het liefst nog met een waterpomp erbij zodat ik de kinderen na afloop flink af moest drogen en uit moest schudden om te voorkomen dat overal in huis zand zou komen te liggen. Ik kon Teun en Pien vroeger niet blijer maken. Ook een schommel of klimrek deed het goed. Maar wipkippen? Daar waren ze al snel op uitgekeken. Die zijn maar heel even leuk.

Toen ik klein was waren ze er al, die kippen. Ontworpen door een Deense Kunstenaar.Eerst alleen in de vorm van een kip, later ook met andere dieren. Goed voor het evenwicht van de allerkleinsten. Grotere kinderen vinden het vooral leuk om er wild mee heen en weer te zwaaien. Als je goed om je heen kijkt zie je overal in Amersfoort: kleine pleintjes met hier en daar een glijbaantje, tuimelrek of wipkip. Soms zie je een verdwaalde oma met een kleinkind, maar vaak is het er stil.

Om die en andere speelplekken een stuk aantrekkelijker te maken organiseert de gemeente Amersfoort wandelingen door de wijk. Samen met kinderen en buurtbewoners wordt gekeken hoe de pleintjes aantrekkelijker kunnen worden voor kinderen van alle leeftijden. Zo wordt er morgen en maandag gewandeld in Schothorst, is woensdag Schuilenburg aan de beurt en een dag later Randenbroek.

Het is dat ik niet in die wijken woon en dat Teun en Pien inmiddels te oud zijn anders had ik het wel geweten; dan hadden we meegewandeld. Het is toch super dat de kinderen invloed kunnen hebben op de speelplekken in hun eigen buurt? Willen ze boomstammen, een grasveld of een moestuintje? Of willen ze juist wat meer kleur op de al bestaande pleintjes? In het Soesterkwartier is er al gewandeld en toen de kinderen aangaven dat er een leuke ravotplek ontbrak is dat meegenomen in de plannen. Nu komt er op de Chrysantlaan een meer avontuurlijke groene speelplek. Geweldig toch?

Ik ben trouwens benieuwd hoeveel kippen er na de hele inventarisatie nog overblijven in Amersfoort. Het was leuk bedacht zo’n vijftig jaar geleden, maar inmiddels wil de jeugd wat anders. Meer uitdaging, minder kip. De wipkip wordt met uitsterven bedreigd. Helemaal niet erg!

 

 

 

 

Loslaten

Eén jaar was hij. Meneer Enzofoort en ik gingen een paar dagen naar het Oerolfestival. Teun bleef bij Pake en Oma. Ik durfde hem los te laten omdat ik wist dat hij goed werd opgevangen. Een grote stap voor mij. Een klein stapje voor Teun.

Ruim drie jaar later wapperden zijn haren in de wind. Voor het eerst op de fiets zonder zijwieltjes. Ik rende achter hem aan. Toen hij genoeg vaart had liet ik los. Teun reed wel in het gras zodat hij niet zo hard zou vallen wanneer hij uit zijn evenwicht zou raken. Zijn blik toen hij merkte dat hij kon fietsen was onbetaalbaar.

Tien jaar was hij. Hij reed voor mij op de fiets. Al lang zonder zijwieltjes, maar ook zonder handen aan het stuur. Ik had hem al een paar keer gewaarschuwd. Voelde me een zeur. Ik moest hem leren loslaten. Nog geen minuut later lag hij op de stenen. Zijn heup geschaafd, zijn ego kleiner dan de anderhalve meter die hij mat. Hij had losgelaten, maar het was fout gegaan.

Toen hij een jaar of elf was kwam de overbuurman naar me toe. Of ik Teun niet meer op het dak wilde laten spelen. Wat wij niet wisten was dat onze zoon af en toe op de nok van het dak zat. Zwaaiend met zijn houten zwaard alsof hij een stoere strijder was. Typisch Teun. Stel dat hij had losgelaten.

Hij was 14 en ging een week zeilen. Zijn tas had hij zelf ingepakt. Geen zoen bij het afscheid, maar een snel knikje en een ‘doei’. Ik moest hem loslaten. Na die week kwam hij anders terug. Ouder, sterker. Mooi om te zien. Ik was trots op mezelf en ik had het idee dat ik het best goed kon; loslaten.

Hij is bijna 17. We gaan binnenkort met zijn vieren op vakantie. Ik kijk deze week met andere ogen naar Teun. Juist deze week heb ik mij gerealiseerd dat je je kind niet overal voor kunt behoeden Zo kan je zoon denken dat hij de veilige weg bewandelt en wordt dat hem juist fataal. Valt hij en ben je er niet om hem op te vangen. Sta je met lege handen.

 

Uniform

Zoon Teun scheurt de envelop open en leest; ,,Met deze brief informeer ik je dat je bent ingeschreven voor de militaire dienstplicht”. Hij vervolgt; ,,Dit betekent niet dat je in dienst moet. Je bent geen dienstplichtige, je bent alleen geregistreerd”. Ik kijk hem aan en zie toch enige opluchting op zijn gezicht. Zelf slaak ik toch ook een zucht van verlichting. Zo. Die brief kwam onverwachts. Ik dacht dat die hele dienstplicht allang afgelast was en had me niet gerealiseerd dat er dan toch een soort registratienummer nodig is.

Terwijl Teun de bijgevoegde folder over ‘werken bij Defensie’ leest kijk ik naar hem. Ik moet er niet aan denken dat hij nu al het leger in zou moeten. Veel te jong en te onbevangen. Ik stel me voor hoe hij eruit zou zien in uniform en op de een of andere manier denk ik daardoor aan mijn vader. Aan een foto van hem in uniform. Teun heeft nu dezelfde leeftijd als mijn vader had toen de oorlog net afgelopen was. Gek idee wel.

De folder die bij de brief zit is gelikt. “Kom jij op voor vrede en veiligheid” staat er. Op de website staan aantrekkelijke filmpjes. Het is wel duidelijk; iedereen kan zijn talent inzetten in het leger. Je kunt er veel leren. Volgens mij wil defensie vooral reclame maken voor een baan in het leger en is die registratie bijzaak.

Voorlopig geen stormbaan voor Teun, maar baantje in de horeca. Het uniform dat hij daar draagt staat hem goed. Ook in het restaurant waar hij werkt zijn rangen en standen, heerst discipline en leert hij veel. Ik ben benieuwd of Teun en zijn collega’s vanavond om 8 uur ook de discipline hebben om letterlijk stil te staan. Zodat de gasten ook de gelegenheid krijgen om te herdenken. Misschien denkt Teun wel aan de berg afwas die hij nog weg moet werken. Prima, zolang hij een ander de ruimte maar geeft. Gelukkig zijn we de baas van onze eigen gedachten. Mijn gedachte zal waarschijnlijk zijn; laat het nooit meer oorlog worden in Nederland. Ik krijg pijn in mijn buik bij het idee dat Teun zijn registratie dan zal worden omgezet in een actieve dienstplicht.