Kleuterklas geeft weinig vertrouwen….

Jemig, wat een aandachttrekkerij!  Zou Van Wegen geïnspireerd zijn geraakt door de ruzie tijdens het emancipatiedebat  tussen Sylvana Simons van BIJ1 en de voorzitter Ockje Tellegen? Deze laatste siste: ,,Het lijkt hier wel een kleuterklas.”  Ze had gelijk. Echt een vreselijke vertoning. Niet in de laatste plaats door de manier waarop Ockje zelf reageerde. 

Prompt liet kleuter Van Wegen van de Burger Partij Amersfoort ook weer van zich horen.  Volgens mij schreef hij doelbewust discriminerende opmerkingen om GroenLinks-raadslid Youssef el Messaoudi uit de tent te lokken. En dat is gelukt.  Van Wegen heeft zijn zin; hij krijgt weer aandacht, zelfs landelijk. Ik zucht. En zucht nog eens. Eigenlijk ben ik zo klaar met de politiek. Landelijk is het een zooitje, maar op de lokale politiek is ook wel wat af te dingen. 

Zo hebben de drie musketiers Ben, Rob en Marc afgelopen jaar alledrie besloten zich terug te trekken uit de Amersfoortse politiek. Dat zegt toch al genoeg? Marc Smits (SP) vindt dat er een verziekte politieke sfeer heerst in de Amersfoortse gemeenteraad. ,,Coalitiepartijen houden elkaar de hand boven het hoofd en er gebeurt meestal wat de wethouder wil.’’ Ben Stoelinga  van Amersfoort 2014 is vertrokken omdat het gemeentebestuur vaak erg weinig transparant opereert. En Rob Molenkamp (SP en lijst Molenkamp) stelt zich niet meer verkiesbaar omdat hij ontmoedigd was door de gebrekkig functionerende democratie in Amersfoort. ,,Als oppositiepartij heb je het idee dat je een voetbalwedstrijd speelt waarbij van te voren duidelijk is wie gaat winnen.” 

In maart zijn de gemeenteraadsverkiezingen. De raadsleden laten weer overal hun neus zien en komen met prachtige plannen. Of loze beloftes. Eigenlijk heb ik zin om die hele verkiezingen aan mij voorbij te laten gaan. Er is één reden om toch te gaan stemmen. En dat is juist die man met de rode sjaal. Ik heb altijd het gevoel dat als ik niet ga stemmen mijn stem automatisch naar de tegenpartij gaat en dat laatste wil ik te allen tijde voorkomen. Dus ik hijs me in maart waarschijnlijk toch naar een stemlokaal en kleur een vakje rood. Maar niet van harte.

Denk niet aan een rode sjaal

,,Hoe krijgt hij het toch steeds weer voor elkaar om iedereen op de kast te jagen met zijn twitterberichtjes.” Ik smeer wat boter op mijn cracker en pak de kaasschaaf ,,Hij schrijft de meest vreselijke dingen maar voelt zich totaal niet aangesproken.” Ik zucht en kijk naar mijn dochter Pien die tegenover me zit.

,,Wat twitterde hij dan”, vraagt ze. Mijn man schenkt melk in en antwoordt: ,,Al die donkere mensen komen graag naar het lichte land, om daarna te klagen of te mopperen over al die lichte mensen.” Hij zet het pak weg. ,,En dan vraagt  Van Wegen zich ook nog af of je witte of blanke mensen moet zeggen.”

Pien kijkt me met grote ogen aan: ,,Zit deze man in de gemeenteraad, dat kan toch niet? Dit is toch een racistische opmerking?”  Ik knik, ja deze man zit in de gemeenteraad en ja dit is racistisch. Het is niet de eerste keer dat hij opmerkingen maakt die niet door de beugel kunnen, maar ja, vrijheid van meningsuiting is ook een groot goed.

,,Gelukkig heb ik hem al jaren geleden geblockt op twitter en dat bevalt me prima”, zegt mijn man.” Nou heb ik dat zelf ook gedaan maar ik heb niet het gevoel dat dat voldoende is. ,,Misschien kunnen de Amersfoorters die zijn uitspraken ook zo erg vinden hem ook blocken en daarnaast de komende week de hashtag #iknegeerhans toevoegen aan al hun twitterberichten”, opper ik.

Mijn zoon Teun pakt een boterham. ,,Dan negeer je hem dus niet. Dan geef je hem juist heel veel aandacht. Laat hem toch.” Ergens heeft mijn zoon gelijk. Had deze column er ook helemaal niet moeten komen. Maar hoe lang laat je iemand zijn gang gaan, waar ligt de grens, wat kun je doen?

Ik mijmer: ,,Het is als vissen. Vaak dobbert Hans mee in de gemeenteraad. Meestal kun je die bewegingen wel negeren, maar soms trekt hij de dobber zo onder de oppervlakte dat je wel móet reageren.” Terwijl hij hagelslag op zijn brood strooit zegt Teun; ,,Je kunt ook gewoon niet gaan vissen.”  Was het maar zo makkelijk.

Wie is de Mol?

Wat kan onze gemeente Amersfoort toch enorm blunderen. Ik sta er elke keer weer versteld van. Is het niet een datalek, dan is het wel het kappen van teveel bomen. Staat de gemeente niet onder curatele door wanbeleid dan krijgen ze ‘onverwacht’ te weinig geld via de precariobelasting. De gemeente heeft flinke steken laten vallen. Het hele breiwerk dat gemeentelijk bestuur heet, lijkt wel een broddellap te worden.

Het laatste debacle is de fout die gemaakt is tijdens de aanbesteding van het plaatselijk welzijnswerk. Hoe krijg je het voor elkaar om bij zo’n procedure, waarbij het gaat om miljoenen en om de banen van vele Amersfoorters, zo’n belachelijke fout te maken? Wie heeft er zitten slapen? Was er misschien opzet in het spel en wie is daar dan verantwoordelijk voor? Daar ben ik wel nieuwsgierig naar.

Het brengt me op het volgende programma-idee voor KeiTV of mediagroep EVA: een eigen Wie is de Mol van Amersfoort. Dat wordt een prachtig programma vol intriges. Ik zie het al voor me; een fietsende wethouder Hans Buijtelaar die de aandacht van de precariobelasting probeert af te leiden door een camera op zijn fiets te plaatsen en daar de aandacht op te vestigen.Of wethouder Fleur Imming die probeert zo onzichtbaar mogelijk te blijven zodat het rumoer omtrent het datalek en de mislukte aanbesteding wat naar de achtergrond verdwijnt.

Hans van Wegen van BPA heeft het hoogste woord en vertelt zoveel onzin dat hij de mol juist niet kàn zijn.Maar tijdens het programma is ook te zien hoe Jacques Happe enthousiast vertelt dat hij vindt dat het geruzie tussen #InDeBuurt en U Centraal over moet zijn. Hij stelt voor om deze partijen in één ruimte te zetten net zolang tot er één gemeenschappelijk resultaat is bereikt. Dat is een originele oplossing! Je blundert als gemeente en legt dan het ontstane probleem neer bij de gedupeerden: typisch een mollenstreek

Presentator van het programma is natuurlijk burgemeester Bolsius. Aan het eind van de serie zullen we zien wie De Mol van Amersfoort is. Wie de winnaar wordt moeten we nog afwachten maar maar de verliezer is al bekend; dat zijn wij. De inwoners van Amersfoort.