Kortsluiting in mijn hoofd…

‘Festival van Inzicht’ gaat het heten. Bij mij veroorzaakt het een soort kortsluiting in mijn hoofd. Ik begrijp het niet. Eind maart wordt een deel van de Stadsring afgesloten en wordt er op die afgesloten rijbanen een festival georganiseerd. De gemeente heeft al een ton toegezegd.

De initiatiefnemers D66 en GroenLinks willen kijken wat er gebeurt met de verkeersstroom wanneer je een deel van de stadsring afsluit. Huh? Daar heb je toch geen festival voor nodig? Als je dat echt wil testen dan sluit je de Stadsring toch gewoon af?  En dan doe je dat toch juist tijdens de spits en niet in een weekend?

Ik denk dat het experiment ‘Festival’ wordt genoemd om draagvlak te creëren bij de Amersfoorters. Ik zou echt geen andere reden weten. ,,Laten we voor verschillende groepen wat organiseren dan krijgen we iedereen mee”, zal er wel zijn geopperd.,,Om dertigers te trekken regelen we muziek en voor kinderen organiseren we wat stoepkrijt”, zei het ene raadslid. Een ander voegde daar aan toe, ,,we moeten ook iets sportiefs inplannen”. En vanaf de achterste bankjes riep iemand,,O ja, laten we straattheater niet vergeten” Kortom: Het wordt een soort potpourri aan festiviteiten, zonder visie. Ik vind het raar. Voor cultuur hebben we al prachtige locaties zoals De Hof, de Nieuwe Stad of het Eemplein. Sporten kan op de velden en stoepkrijten kun je, de naam zegt het al, gewoon op de stoep doen in de straat waar je woont.

Dit bijzondere experiment wordt gehouden om te kijken of de Stadsring in de toekomst omgevormd kan worden tot een stadsgracht met park. Prachtig idee natuurlijk, maar volgens mij heeft Amersfoort momenteel urgentere zaken die aandacht vragen: De enorme kosten van het nieuwe stadhuis, de woningnood en de claim van Vahstal.

Festival van Inzicht. Het kwartje, of in dit geval de ton, is bij mij nog niet gevallen. O, wacht eens…maart 2022,  was er dan niet iets met gemeenteraadsverkiezingen? Hmm…een bijzondere timing D66 en GroenLinks, maar een waardeloos idee! 

Wachten of je gekozen wordt…

Er hing zo’n typische gymzaal geur. Op de grond verschillende kleuren lijnen. Hoge ramen en dikke touwen die naar de zijkant van de zaal waren getrokken. Aan het eind drie grote klimrekken. Ondanks dat ik nog kind was, was het bankje waar we op zaten ook voor mij net iets te laag.

De twee sportiefste jongens werden naar voren gehaald. Er werd een gulden omhoog gegooid en een van de twee mocht beginnen met kiezen. Als eerste werden de sportiefste jongens gekozen. Daarna de meiden die goed waren in gym. Dan kwamen de kinderen aan de beurt die best wel populair waren en tenslotte was het de beurt aan de klasgenoten die qua spierkracht en souplesse wat te wensen over lieten. Daar was ik er een van. Van mijn motoriek moet ik het niet hebben, zeg maar.

Hoe zouden de verschillende partijleden zich hebben gevoeld toen er gestemd was? Sommige sportieve lijsttrekkers waren ineens niet meer zo populair als gedacht. Andere schreeuwlelijkerds kregen juist meer stemmen door hun populistische gedrag. Er waren een paar nieuwelingen in de klas die positief verrast werden en anderen werden weer veroordeeld tot de zijlijn. Maar dat is ook de plek waar zij het liefst staan. 

Voor de Amersfoortse kandidaten ziet het er niet al te best uit. Gert-Jan Segers van de Christen Unie zal waarschijnlijk genoegen moeten nemen met een plaats op de reservebank. En hoewel het VVD-team van Wethouder Kees Kraanen goede punten heeft gescoord, is het nog maar de vraag of Kees zelf mee mag doen aan het spel. Hij toonde zich in ieder geval strijdbaar en probeerde  met voorkeursstemmen omhoog te klimmen. Of zijn eindsprint iets oplevert weten we nog niet. 

Ik denk dat meneer Kraanen net als ik vaak als laatste gekozen werd tijdens de gymles. Misschien is hij wel niet zo soepel in zijn lijf; aan doorzettingsvermogen ontbreekt het hem zeker niet.  Toch verwacht ik niet dat hij in het team komt dat een topprestatie moet gaan leveren….

• 

• 

• 

Teleurstelling

Ik kon slecht in slaap komen. Rond middernacht lag ik nog te twitteren en probeerde ik alle argumenten voor en tegen te doorgronden. Het duurde lang voordat mijn hartslag normaal was en ik in slaap viel.

Voor de mensen die de Amersfoortse politiek niet helemaal hebben gevolgd; GroenLinks stemde tegen een motie van de SP om geld vrij te maken voor nieuw onderzoek naar de nut en noodzaak van de Westelijke Rondweg. Een rondweg waar miljoenen ingestoken gaat worden terwijl het volgens verschillende partijen niet helemaal helder is of de weg wel echt nodig is.

Mij lijkt zo’n onderzoek prima voor zowel voor- als tegenstanders van de weg. Als er twijfel is over de cijfers waarop het besluit gebaseerd is dan lijkt het mij niet zo raar om toch nog een keer alles te laten doorberekenen. Maar goed, ik ga daar niet over, daarvoor hebben we volksvertegenwoordigers gekozen. En daar ging het mis.

Ik ging er namelijk op 21 maart van uit dat GroenLinks alles zou doen om de aanleg van deze weg te voorkomen. Ik zie Astrid Janssen nog voor me staan bij het Valentijnsdebat in het KAdE-Café. Iemand uit het publiek poneerde de stelling: “De plannen zoals die er nu liggen voor de Westelijke ontsluiting moeten worden heroverwogen”. Astrid Janssen was het hiermee eens en hield daarom een groen hart boven haar hoofd.

Volgens mij was afgelopen dinsdag de laatste kans om die heroverweging te realiseren, en die kans liet ze lopen. GroenLinks stemde tegen het plan van de SP, ‘want er was toch al een meerderheid voor de rondweg en ze wilden mensen geen valse hoop geven.’  Auw. Dat raakt mij in mijn hart. Ik voel me bedonderd. Het lijkt niet meer te gaan om de principes maar om de positie in de raadzaal. Om het mee mogen doen in de coalitie. Wat krijgt GroenLinks hiervoor terug? Windmolens? Luchtkastelen?

GroenLinks heeft proberen uit te leggen waarom ze deze keuze heeft gemaakt maar ik als kiezer heb daar geen boodschap aan. Ik begrijp het allemaal met mijn hoofd, maar mijn hart heeft een knauw gekregen. Politiek wordt een soort wiskundige berekening. En wiskunde heeft mij nooit gelegen. Dan haak ik af.

Stoelendans

Als kind vond ik het enorm spannend. Stoelendans. Lopen om een kring met stoelen en wanneer de muziek stopt snel naar een lege stoel rennen. Dat gevoel wanneer je net wat eerder was dan je klasgenootje. Of die teleurstelling omdat één van de jongens zo hard tegen je aan liep dat je wankelde waarna hij snel op het stoeltje ging zitten.

De gemeenteraadsverkiezing is ook een soort stoelendans. Een stoelendans in de klas van meester Bolsius. Sommige kinderen delen flinke rake klappen uit om maar met alle macht een stoeltje te veroveren, andere klasgenootjes verdwijnen stilletjes uit beeld. Er komen nieuwe, onbekende kinderen bij en andere vertrekken met veel bombarie. Maar er zijn ook slimme meiden die met goede argumenten een plekje in de klas veroveren.

Toen de muziek woensdag rond middernacht uitging bleven een paar stoeltjes over. Voor een paar leerlingen was het even afwachten. Konden ze nog plaatsnemen in de klas? Hadden ze genoeg voorkeurstemmen? Kwam er toch nog een zeteltje bij? Vandaag zal duidelijk worden wie er allemaal in de klas zitten. Daarna moet er nog een klassenverdeling gemaakt worden. Wie mag er dicht bij de burgemeester zitten, en wie krijgt een plekje achterin de klas? Welke leerlingen krijgen een extra taak en welke staan aan de zijlijn? Meester Bolsius staat straks voor een nieuwe klas. Sommige branieschoppers zitten er nog steeds en zullen er met gestrekt been in gaan. Er komt een nieuwe einzelgänger die nog weinig aansluiting heeft met de anderen. En er zijn dromers. Dat zijn de besten. Die dromen van een betere wereld en hebben nog idealen.

Ik hoop dat het geen klas wordt met een zesjes-cultuur. Dat de volksvertegenwoordigers gaan voor een dikke voldoende. Dat ze elkaar inspireren, uitdagen, motiveren. Weg met het vileine getwitter. Stop met het elkaar publiekelijk afkraken, zoals in het verleden vaak gebeurde. Veel stemmen heeft dat niet opgeleverd. Integendeel zou ik juist zeggen. Burgemeester Bolsius, vertel uw klas over het pestprotocol. Wijs hen op het feit dat je respectvol met elkaar om moet gaan en niet de poten onder elkaars stoelen moet wegzagen. Dan krijg je een stoelendans met brokken en daar schiet de Amersfoortse bevolking niets mee op.

Rood Rondje

Ik weet nog waar het was, die eerste keer dat ik mocht stemmen. Ik was net 18 geworden, woonde in Bolsward en ging samen met mijn moeder naar ‘De Doele’. Waar normaal feesten werden gehouden mocht ik het hokje in. Een beetje zenuwachtig was ik. De medewerkers van het stembureau keken streng en intimiderend. Het was een plechtig moment. Met het potlood kleurde ik een rondje rood.

Hoe betrokken ik was bij de lokale politiek? Niet heel erg denk ik. Annemarie Jorritsma was gemeenteraadslid voor de VVD en mijn aardrijkskundeleraar Stef de Haas was wethouder. Meer lokale politici kende ik niet. Welke zaken er destijds in de stad speelden? Geen idee.

Dan zijn dertig jongeren van het Vathorstcollege beter geïnformeerd. Zij hebben een lijst met onderwerpen gemaakt waarover ze afgelopen week in de raadzaal debatteerden met onder meer burgemeester Bolsius en de wethouders Buijtelaar en Houwing. Onderwerpen die aan bod kwamen waren onder andere het coffeeshopbeleid, gevaarlijke rotondes en een werkplek voor kunstenaars. Zouden ze zenuwachtig zijn geweest? De burgemeester en wethouders?

De jeugd heeft de toekomst en het is natuurlijk prachtig om hen te betrekken bij de lokale politiek. Politiek die invloed heeft op je leefomgeving. Nog een paar maanden en dan mag u ook weer uw stem laten gelden. Om ook u te betrekken bij de lokale politiek is AmersfoortKiest.nl in het leven geroepen. Dat is een website, een soort platform, waarop filmpjes, foto’s en verhalen over het lokale beleid en de politici staan.

Samen met andere enthousiastelingen probeer ik de Amersfoortse bevolking met dit platform te interesseren voor de lokale politiek zodat kiezen ietsje makkelijker wordt tijdens de gemeenteraadsverkiezingen op 21 maart. Naast de informatie op de website organiseren we debatten en komen er activiteiten in de bibliotheek aan het Eemplein.

En heeft u het debat in de raadzaal met de Vathorst-scholieren gemist? Geen punt. Verslaggever Rob Lampe was er bij en het moet gek lopen wil er niet binnenkort op www.amersfoortkiest.nl een filmpje verschijnen met beelden uit dit debat.

Bizar trouwens dat in een tijd waarin de jongeren beter weten hoe ze een telefoon moeten bedienen dan hoe ze een potlood moeten vasthouden, het stemmen nog steeds gebeurt met een rood potlood. Hopeloos ouderwets!

 

 

 

Betrapt!

Ik zie hem nog zitten op de trap midden in onze huiskamer. Teuntje van vier jaar zat schuldbewust te wachten op onze vraag. ,,Weet je waarom je op de trap moet zitten?” Hij knikte en zei: ,,Ik heb Pien geslagen en dat mag niet.” Vervolgens liep hij met me mee naar zijn zusje, zei ‘sorry’ en we gaven elkaar een knuffel om te laten zien dat alles weer goed was. Je kunt zeggen wat je wil over deze methode, maar bij ons werkte het.Inmiddels is onze zestienjarige Teun een fijne jongeman met wie we gewoon praten over wat ons of hem dwars zit. Als volwassenen, zonder stemverheffing of vuilspuiterij.

Als je kijkt naar de gemeenteraad krijg je soms het gevoel alsof je met kleuters te maken hebt. Neem nou Hans van Wegen. Hij had ‘uit betrouwbare bronnen’ vernomen dat de aannemer van de Amerena in financiële problemen verkeerde. Maar het lijkt of hij maar wat rond toetert want met bewijzen komt hij niet. Onder het mom; ‘bronbescherming’. Bronbescherming ammehoela!  Als je met zoiets komt moet je ook bewijzen leveren anders is het laster of smaad.

Pvda-fractievoorzitter Louis de la Combé wil omgangsregels gaan vaststellen en op papier zetten. Er zou ook een straf moeten volgen als deze regels worden overtreden. Het moet toch niet gekker worden. Het gaat hier niet om vierjarige kleuters maar om volwassenen die zich volksvertegenwoordiging noemen. Het is toch van de zotte dat je een gedragscode zou moeten instellen voor raadsleden? Het is toch een kwestie van goed fatsoen? Net zoals het normaal zou moeten zijn dat er via twitter geen nare tweets naar elkaar gestuurd worden want daar hebben veel raadsleden ook een handje van.

Wat zou het mooi zijn wanneer Hans van Wegen dinsdag in het stadhuis even op de trap gaat zitten om na te denken over wat voor onzin hij heeft uitgekraamd. Nadenkt over de consequenties voor zowel het bedrijf dat hij zwart heeft gemaakt als voor wethouder Buijtelaar van financiën en verantwoordelijk voor de bouw van zwem- en sportcomplex Amerena.Wat zou het mooi zijn wanneer hij vervolgens de raadzaal inloopt en sorry zegt tegen Buijtelaar en de rest van de raad. Knuffelen om duidelijk te maken dat de lucht geklaard is lijkt me niet nodig. Het zijn tenslotte geen kleuters.

In de politiek

Het lijkt me wel wat: met mijn eigen partij in de gemeenteraad. ‘Amersfoort Enzofoort’ zou ik de partij noemen. Bekt wel lekker. En de speerpunten? Zorg, cultuur en duurzaamheid.Ik heb de dinsdagavond nu nog vrij, dus dat komt goed uit. De rest van de week kan ik besteden aan het lezen van stukken en het discussiëren over belangrijke zaken. Dat zou ik dan doen in het KAdECafé of de bibliotheek want ik denk dat ik daar meer inspiratie krijg dan in het aftandse stadhuis dat gerenoveerd gaat worden.

Wat mij ook wel leuk lijkt; eindelijk eens door de wandelgangen lopen. Verder vaak lunchen en af en toe een toneelstukje opvoeren bij een raadsvergadering. Want ik heb begrepen dat de beslissingen vaak al eerder zijn genomen en de discussies en stemmingen tijdens de raadsvergaderingen vooral voor de show zijn. Als cultuurliefhebber ben ik dol op toneel dus dat zit wel goed.

Ik zou wel in de buurt willen zitten van de tweelingzussen Rita en Bettie van Plateringen. Zij willen de komende verkiezingen mee doe met hun partij ‘Amersfoort Anders’. Ze vragen zich bij elk politiek initiatief af; “worden we daar gelukkiger van?”. Zo niet, dan moet er een streep doorheen. Het lijkt mij een gezellig stel. Zij willen dat geluk centraal staat in het besturen van de stad en niet het geld. Klinkt goed, maar als ik in de raad zou komen, zou ik toch mijn best doen om met  een realiseerbaar partijprogramma te komen. Helaas kost bijna alles geld. Roepen dat geluk centraal moet staan is mij wat te gemakkelijk.

De zussen willen afstand nemen van ‘het voortdurende zeiken, zeuren en zielig doen dat de plaatselijke politiek nu kenmerkt.’ Daar zeggen ze wat. Het is inderdaad vaak gezeur en gezeik. Dat zie je ook terug op twitter.  Volg de raadsleden maar eens en lees hoe ze op elkaar reageren. Af en toe heb ik last van plaatsvervangende schaamte als ik de rotopmerkingen lees. Er is weinig respect naar elkaar toe.

Nu ik er zo over nadenk… Die stukken die ik dan moet lezen. Geen dinsdagavond meer vrij.  De venijnige respectloze opmerkingen via twitter. ‘Word ik daar gelukkig van?’. Ik denk het eigenlijk niet. Streep er doorheen!

 

Fabeltjes

,,Leg gewoon op tafel wat het probleem is, dan hoeven we elkaar niet dit soort wijverige verwijten te maken. “ Jinek Ooievaar kijkt streng naar alle deelnemers in het praathuis. Naast haar zit Pauw de Uil, hij kijkt geamuseerd rond.Mark de Vos is in zijn element. ,,Hatsekidee”, zegt hij en kijkt lachend naar Alexander de Wolf die achter de bar staat. ,,Ik ben een optimistisch mens dus dat wordt smikkelen de komende vier jaar”. Alexander de Wolf kijkt hem meewarig aan en schenkt nog een sapje in.

Het is verkiezingstijd in het grote dierenbos. Marianne Zebra komt op voor alle dieren en is daardoor flink geliefd. De gebroeders Kees en Gert-Jan Bever zagen iedereen door over God en boren nieuwe normen en waarden aan. Alle lijsttrekkers doen hun best om hun zwevende dierenvriendjes te overtuigen dat hun partij de beste is.Jinek Ooievaar geeft het woord aan Sybrand Woefdram en hij begint een heel betoog over de Nederlandse identiteit. Zijn stem klinkt wat lijzig en alle dieren dutten een beetje in totdat hij zegt ,,…daarom vind ik dat alle kinderen op school het fabeltjeskrantlied weer moeten gaan leren”. ,,Tuut, tuut, tuut, tuut, “zegt Sylvana de Mier, terwijl ze haar bril rechtzet. Geert de Raaf sneert; ,,Dat is alleen maar verkiezingsretoriek. Eerder stemde je nog tegen een motie om de Fabeltjesvlag op te hangen in de klas en ons volkslied te laten zingen en nu zeg je ineens dit. Sybrand Woefdram probeert het nog eens; ,,Ik vind onze identiteit gewoon heel belangrijk!”.

Jesse de Haas springt op, stroopt zijn mouwen op en zegt; ,,Er zijn toch wel andere manieren om onze identiteit uit te drukken? Misschien moeten we wat meer windmolens neerzetten in ons dierenbos. Dat is duurzaam en goed voor het milieu.”  ,,Dan kun je beter eikebomen planten.” zegt Tunahan Paradijsvogel  ,,eikels genoeg”. ,,Hatsekidee zeg…” , zegt Mark de Vos tegen Tunahan. ,,Al het je niet bevalt dat pleur je toch gewoon op?”

De sfeer wordt grimmig. Jinek Ooievaar probeert de gemoederen te kalmeren voordat het debat uit de hand loopt.  Dan neemt Pauw de Uil het van haar over. ,,Jongens, we ronden af. Het is tijd om te gaan slapen. Dus oogjes dicht en snaveltjes toe. Slaap lekker”.

Plakoorlog

,,Die is van mij!” Kleine Henk van 6 staat stampvoetend voor zijn klasgenootje Jopie. Jopie heeft namelijk een paar grote stukken papier gepakt en plakt er gekleurde rondjes op.,,Nee hoor, ik heb ze zelf uit de werkkast gehaald”, antwoordt Jopie terwijl hij met ingespannen blik zijn kwastje in de behangplak steekt. De gekleurde rondjes zitten inmiddels overal. Op zijn trui, zijn schoenen en ook op zijn wang. Henk kijkt bedrukt en begint bijna te huilen. ,,Van mij”, zegt hij nog een keer zachtjes. Gelukkig, daar komt juf Bea Middeling. Ze gaat door haar knieën en vraagt aan Henkie wat er aan de hand is. ,,Hij heeft meer papier dan ik.” Henk snikt. ,,Ja, Jopie dat is niet eerlijk”, zegt de juf en ze geeft een papier aan Henk. Het kan Jopie niet zoveel schelen. Hij gaat lekker door met plakken. Henk daarentegen kijkt triomfantelijk de klas rond; ‘dat heb ik goed geregeld’ lijkt hij te denken.
Henk en Jopie zijn inmiddels volwassen, maar hun oude vete zet zich voort. In Leusden. Daar is het oorlog. Een heuse plakoorlog. Met de Tweede Kamerverkiezingen in zicht heeft de VVD in Leusden het helemaal gehad met het ‘onbeschofte plakken’ van de SP. Kleine Henk Lonink, inmiddels VVD-raadslid, is boos. De Leusdense socialisten hebben namelijk afgelopen weekend drie(!) posters naast elkaar geplakt op een openbaar verkiezingsbord. Het is een schande. ,,Ze hebben er een handje van bij de SP. Ik vind het onbeschoft!”, aldus Henk. SP-afdelingsvoorzitter Jopie Welten is zich van geen kwaad bewust. ,,Er was nog zoveel ruimte, dus hebben we drie posters opgeplakt.” Joop vervolgt; ,,Wanneer er te weinig ruimte is mogen andere partijen rustig over onze posters heen plakken.”
Om zo’n zelfde ruzie tussen bijvoorbeeld Kees Kraanen (VVD) en Marijke Jongerman (SP) te voorkomen kiest de gemeente Amersfoort voor voorgedrukte campagneborden waarbij alle partijen evenveel ruimte krijgen. Om de posters ‘s avonds ook nog te kunnen zien worden ze van binnenuit verlicht. Een soort poldermodeloplossing, het mag wat kosten. Sjongejonge. Wat een gedoe over het plakken van posters. Alsof mijn stemgedrag afhangt van zo’n poster. Wat kunnen we nog meer verwachten de komende weken? Twitteroorlogen, photoshop-acties, valse-toezeggingen? De politiek nog serieus nemen. Het wordt steeds moeilijker.

Niet zo in de stemming….

Ik voel een enorme weerstand. Het liefst wil ik aanstaande woensdag gewoon mijn dingen doen. Naar mijn werk gaan, thuis eten en ‘s avonds genieten van een luchtig programma op de televisie. Het liefst wil ik het stemlokaal in de Vlindervallei in de Kruiskamp mijden. Gewoon net doen of er geen verkiezingen zijn. Maar ergens vind ik ook dat ik dat niet moet doen. Ik heb stemrecht en daar moet ik toch gebruik van maken? Stemmen staat me steeds meer en meer tegen. Zou het komen door al die beloftes die gedaan worden door politici waar niets van terecht komt? Zo wacht ik nog steeds op duizend euro die Rutte aan alle werkenden beloofde en dan hoef ik er niet eens een bonnetje van. Mijn vertrouwen in de politiek is ver te zoeken. Als je de minister van Veiligheid en Justitie al niet kunt vertrouwen, wat blijft er dan nog over?

Landelijke en lokale verkiezingen interesseren mij nog wel, maar met die van de provincie heb ik weinig op. Maar ja, het is wel de Provincie Utrecht die vindt dat Amersfoort 19 miljoen euro moet bezuinigen de komende jaren. En het zijn wel de Provinciale Staten die een nieuwe Eerste Kamer kiezen. Dus het is toch belangrijk om woensdag een hokje rood te maken. Het kabinet heeft een meerderheid nodig om zijn beleid door te voeren, en aangezien ik niet heel erg achter het beleid sta wil ik toch op zoek naar een partij die een beetje tegengas kan geven.

Die Provinciale verkiezingen spreken al niet echt tot mijn verbeelding, maar dan de waterschappen. Wat moet ik daar nou toch mee? Kan mij het schelen wie er in het algemeen bestuur van het Waterschap Vallei en Veluwe komt. Zin om me er in te verdiepen heb ik niet. Weet je wat? Ik kijk gewoon op de kandidatenlijst en zoek een partij met een aansprekende naam, bijvoorbeeld ‘Water Natuurlijk’ en dan kies ik voor meneer Mooiweer. Want ik houd van mooi weer! Op dezelfde Kandidatenlijst, maar dan op de achterkant zie ik lijst 15. ‘Jezus Leeft’. Nou, daar geloof ik niets van. Zul je zien; zeggen ze straks ook nog dat hij over water kan lopen…. Misschien een goede kandidaat voor het Waterschap?