Met vertrouwen en samenwerken kom je verder

,,Het was geweldig!” Pien gooit haar tas in de hoek, doet haar jas uit en loopt naar de keuken. ,,Het is Bram vandaag gelukt om op de bal te lopen. Hij hield zich nog wel vast aan mij maar hij was zo trots”,  roept Pien enthousiast.  ,, En Lieke stond de hele tijd in haar handen te klappen om hem aan te moedigen.”

Dochter Pien is net teruggekomen van Circus Amersfoort. Daar geeft ze op zondagochtend circusles aan kinderen die niet zo goed kunnen meekomen in reguliere clubs. De groep heet Drempelloos en dat is precies de goede naam. Ondanks hun beperkingen leren ze allerlei circusdingen zoals ballopen, acrobatiek of jongleren. 

Met een glas water in haar hand komt Pien de kamer weer binnen. ,,Het is zo fijn om te merken dat elk kind zijn eigen talenten ontdekt . Ze durven echt dingen uit te proberen omdat ze weten dat ze wel opgevangen worden.” Pien ratelt enthousiast door; ,,Er is nog ruimte voor nog meer kinderen, ik gun het ze zo!”

Vallen en opstaan, samenwerken, zorgen voor elkaars veiligheid, je talenten ontdekken en je grenzen verkennen. Daar gaat het om bij de lessen van Circus Amersfoort. Verder bepalen de kinderen zelf of ze puur voor de gezelligheid komen of juist heel goed willen worden in een circusonderdeel.

Dochter Pien begon tien jaar geleden met circusles en ze heeft er veel aan gehad. Niet alleen fysiek, maar ook wat zelfvertrouwen betreft. Ze is er qua persoonlijkheid gegroeid en heeft er vriendschappen gesloten. Met veel doorzettingsvermogen heeft Pien leren eenwieleren. Ze kan de ballen hooghouden tijdens het jongleren en tijdens koorddansen kijkt ze vooral vooruit. Ze houdt haar rug recht tijdens acrobatiek en doordat ze vertrouwt op de anderen durft ze uitdagingen aan te gaan en grenzen te verleggen.

Hadden Mark, Sigrid en Wopke maar circusles gehad. Dan was er niet al een half jaar lang aangeklooid en was de formatie zo gefikst. Op een eerlijke en oprechte manier. Het had zo mooi kunnen zijn…

Vertrouwen in de politiek is weg

Het is weg. Het was al wat minder geworden, maar na het gestuntel deze week in Den Haag ben ik het helemaal kwijt; mijn vertrouwen in de politiek. Door het lekken van de notities van Ollongren is wel duidelijk geworden dat de politiek het één grote slangenkuil is.

Liegen en bedriegen. Gekonkel onderling. Juist de man waar we blind op zouden moeten kunnen vertrouwen heeft  gelogen. Pieter Omzigt wist natuurlijk al lang dat Mark Rutte geen moeite heeft om de waarheid te verdraaien. Pitbull Pieter kreeg samen met Renske Leijten de toeslagenaffaire boven tafel ondanks alle tegenwerking. Ondertussen zijn verkiezingsbeloften ook niet meer zo heilig. Halvering van de veestapel blijkt geen harde eis van D66 en Jesse Klaver maakt van vluchtelingen ineens geen breekpunt meer. Snapt u het nog? Hoe moeten wij nog vertrouwen houden? 

De situatie in Amersfoort is minder explosief dan in Den Haag, maar ook in de lokale politiek heb ik steeds minder vertrouwen. Voor de vorige gemeenteraadsverkiezingen was GroenLinks tegen de Westelijke Rondweg, maar tijdens de formatie bleek het geen kantelpunt. En zou de stekker er niet uitgetrokken worden wanneer het budget wordt overschreden? Ik zie het voorlopig niet gebeuren. Wethouder Hans Buijtelaar is een beetje de Mark Rutte van Amersfoort. Niet dat hij liegt, maar transparant is hij ook niet altijd. Is het al bekend hoeveel de Amerena daadwerkelijk heeft gekost? En waarom een vergadering over Vahstal achter gesloten deuren? 

Gelukkig hebben we onze eigen pitbulls: Ben Stoelinga en Menno Fousert van Amersfoort2014. Zij eisen openheid van zaken en laten zich niet zo makkelijk afschepen. Waarschijnlijk vreselijk irritant voor iedereen op het stadhuis maar o zo nodig voor onze democratie.Ik ben benieuwd hoe het vertrouwen in de politiek weer terug kan komen. Over een jaar zijn er weer gemeenteraadsverkiezingen. Voor die tijd komen de beloftes. U bent gewaarschuwd.