Ik houd mijn adem in en probeer mijn broek dicht te ritsen. Met heel veel moeite lukt het, maar het ademhalen gaat zwaar. Ik trek hem uit; op de stapel “weg” dus maar. Ik pak een leuk jurkje dat ik drie jaar geleden in Frankrijk kocht en leg het op dezelfde stapel.
Sinds ik niet meer hardloop –en dat is nu al een jaar- ben ik aangekomen. En sinds ik ben aangekomen passen broeken maat 40 niet meer. Grote opruiming dus in mijn kledingkast. Met een weemoedig gevoel wordt de stapel “weg” steeds groter. De kleding die er nog goed uit ziet breng ik naar de kledingbank. Kleding die wat ouder is gaat naar de kringloopwinkel.
Nadat ik mijn eigen kast heb opgeruimd is het tijd voor de kast van Puck. Ook dat kost me moeite. Ook zij is uit haar kleding gegroeid, maar dat is normaal voor een meisje van bijna 10 jaar. Een paar keer knipperen met mijn ogen en ze is alweer een paar centimeters groter. Haar armen worden lang, dat zie ik aan de T-shirts met lange mouwen. Shirts die vorig jaar nog pasten zijn inmiddels naveltruitjes geworden. Gelukkig kan ik Puck haar oude kleding aan een collega geven, die twee prachtige dochters heeft.
Het geeft me wel een opgeruimd gevoel. Zes zakken ballast de deur uit. Binnenkort ga ik met de linnenkast beginnen.
enzofoort 