Tips voor de wethouder

Potverdorie zeg. Je zult maar de financiën van de gemeente Amersfoort in je pakket hebben. Arme wethouder Willem-Jan Stegeman; een paar maanden geleden dacht hij nog dat de begroting redelijk op orde was, maar door de Corona-crisis moet er ineens geld uitgegeven worden aan zaken waar hij helemaal niet op gerekend had. Zo gaan er miljoenen naar de ZZP-ers in de stad, moest er geld komen voor de huur van sportaccommodaties en moeten ook andere bedrijven ondersteund worden om niet om te vallen. Het lijkt me geen makkelijke klus.

De bedrijven zelf doen natuurlijk ook hun best om met kunst en vliegwerk het hoofd boven water te houden. Maar hoe moet bijvoorbeeld theater De Lieve Vrouw overeind blijven in de anderhalve meter maatschappij? Dat gezellige, intieme pand is totaal ongeschikt om afstand te houden. Of een poppodium als Fluor, theater Flint of Kunsthal KAdE? Het zou fijn zijn wanneer de gemeente Amersfoort deze bedrijven ondersteunt zodat ze niet failliet gaan en we over een tijd weer ‘gewoon’ van het culturele aanbod kunnen genieten.

Het blijft natuurlijk puzzelen waar het geld vandaan moet komen. Ik heb alvast twee tips. Wacht nog met het bouwen van een nieuw stadhuis. Inmiddels zijn ook de ambtenaren handig geworden in het vergaderen via Zoom of Teams en kan er ook bij hen gedeeltelijk vanuit huis gewerkt worden waardoor nieuwbouw vooralsnog geen prioriteit heeft. En voor zaken als de afhandeling van paspoorten en rijbewijzen en het houden van raadsvergaderingen is al maanden een mooi pand beschikbaar. Midden in de stad. Het pand van Hudson Bay. Met drie ingangen, meerdere etages en verschillende grote ruimtes die helemaal in te richten zijn op onze nieuwe anderhalve meter maatschappij.

En stop met de bouw van de Westelijke rondweg. Er blijven bij het niet doorgaan van de weg miljoenen over die gebruikt kunnen worden voor bijvoorbeeld de culturele sector. Want nu gebleken is dat veel mensen thuis kunnen werken zal er nog minder verkeer over de weg rijden dan verwacht. En het was er al niet zo druk. Wie nu nog voor de rondweg gaat heeft de afgelopen weken onder een steen gelegen en is niet klaar voor het nieuwe normaal. Toch, wethouder Stegeman?

Wegwezen

,,Stop, hou op. Ik vind het niet meer leuk!”. Dit regeltje kregen Pien en Teun vroeger op de basisschool aangereikt om hun grenzen aan te geven. Ik gebruik het nu om aan te geven dat ik de hele discussie spuugzat ben. De Westelijke Rondweg. Ik ben er helemaal klaar mee. Eigenlijk wil ik er niets meer over horen. De twitterberichtjes over dit onderwerp scrol ik meteen door. Artikelen in de krant over de rondweg sla ik over. Basta. Klaar!

Het is niet dat ik niet betrokken ben, maar er is enige berusting. Dat is eigenlijk gek, want ik ben zelf ook een groot tegenstander van deze weg. Ik vind het te bizar voor woorden om miljoenen uit te geven aan een weg die niet eens meer nodig is. Zelfs met de ‘horrorsneeuw’ van afgelopen week reden de automobilisten gewoon door. Daarbij worden ook nog eens duizenden bomen gekapt terwijl we die juist zo hard nodig hebben met het veranderende klimaat. Maar ik raak geïrriteerd door de eindeloze tegenstand. Door alweer een hoger beroep. Door alweer en schorsingsverzoek.

Het besluit is democratisch genomen. We hebben zelf op de verkeerde partijen gestemd. Of beter gezegd; er zijn partijen die minder betrouwbaar bleken dan ik dacht. Soms moet je je verlies nemen. Hoe oneerlijk dat ook voelt. Ik hoop van harte dat die nieuwe weg waanzinnig goed uitpakt. Dat de auto’s er net zo goed kunnen doorrijden als nu het geval is. Misschien geniet ik over een paar jaar van een wandeling over het pad langs de rondweg en moet ik bekennen dat de politici gelijk hadden. Dat het een prachtig gebied is geworden waar het goed toeven is.

Er zijn politici in onze stad die niet zullen rusten voor die weg er daadwerkelijk ligt. Die bij hoog en laag volhouden dat er geen overschrijding van de kosten zal zijn. Die zeggen dat het allemaal veel veiliger wordt. Het is nu aan hen. Ik zal ze de komende jaren blijven volgen. Ik ben wel benieuwd of er nog koppen gaan rollen als blijkt dat de weg meer dan 68 miljoen euro gaat kosten. Ik kan niets anders dan afwachten. Maar mede-tegenstanders; stop alsjeblieft met procederen. Hou op. Want ik vind het niet meer leuk!

Campingleven

 

Astrid Janssen zit voor haar De Waardtent. Ze probeert met wat lucifers de takjes aan te steken die voor haar liggen. Het hout heeft ze uit het bos rondom de camping gesprokkeld. Eigenlijk is het slecht voor het milieu, zo’n kampvuurtje, maar fikkie stoken is zo fijn. En nu kan het nog. Hopelijk gaat buurman Kees niet zeuren over de houtrook.

De caravan van buurman Kees Kranen is groot. Kees wacht op zijn collega’s voor een potje Blufpoker of Mens-erger-je-niet. Fatma Koser Kaya komt voor een dagje over uit Den Haag. Zij heeft nog geen eigen plek op de camping. Tahsin Bülbül zou gisteren al komen voor een spelletje maar hij kwam weer niet opdagen.

,,Te gek. Ik mag van de glijbaan!”, Tyas Bijholt rent naar Ben van Koningsveld. ,,Je mag er op vanaf tien jaar!”. Tyas is zo blij als een kind en ook Ben kan een glimlach niet onderdrukken. Het gaat eindelijk de goede kant op met die glijbaan. ,,Het kan wel tot na de zomer duren voor hij echt open gaat”, antwoordt Ben. Tyas druipt teleurgesteld af en loopt richting Kees. Dan maar een spelletje doen.

Hans Buijtelaar en Dillian Hos komen aanfietsen. Ze hebben een mooie tocht gemaakt in de omgeving van de camping. Ze moesten bij de spoorwegovergang wel even wachten op een trein. Over een paar jaar is dat verleden tijd, want dan kunnen ze doorpezen over het fietspad dat bij de Westelijke Rondweg hoort. Dat ze dan ook meer tegenwind hebben omdat er minder bomen staan nemen ze voor lief.

In de oude stacaravan aan de rand van camping zit Hans van Wegen. Hij staat al meer dan achttien jaar op deze camping en heeft mensen zien gaan en komen. Hij is boos omdat hij binnenkort moet vertrekken. Er komt een rondweg en daarvoor moet Camping Groen wijken. Wat moet hij nu met zijn tuinkabouters en met het zelfgemaakte bordje met de tekst “Oost West Groen Best”? Hans schrikt op uit zijn gemijmer. Lucas Bolsius klopt op de deur en vraagt of Hans mee wil doen aan de barbecue. ,,Ik heb vegetarische kipspiesjes of wil je liever een burger?”, vraagt Lucas. Het zomerreces zit er gelukkig bijna weer op.

Geen probleem

Badend in het zweet werd Hans van Wegen wakker. Hij had gedroomd dat de hele binnenstad van Amersfoort vol stond met bierfietsen. Langs de Lange Gracht, op de Hof en zelfs op het Stadhuisplein was geen doorkomen meer aan. Hans keek op de klok. Het was nog maar vijf voor twaalf en hij kon de slaap niet meer vatten. Hij dacht terug aan de raadsvergadering. Daar probeerde hij politieke medestanders te vinden tegen die bierfietsen. Hans wist dat er nu al zeker twee keer per week zo’n fiets door de stad trok met alle gevolgen van dien. Geen enkele andere partij maakte zich zorgen. Sieta Koet van Amersfoort 2014 vond ook dat er geen probleem was: ,,En als er geen probleem is, waarom zouden we dan een oplossing bedenken?”  Een uitspraak naar mijn hart.

Hans Buijtelaar schrok wakker. Hij had gedroomd dat de hele Westelijke Rondweg vol stond met auto’s. Grote auto’s, kleine auto’s, zelfs hybride exemplaren stonden vast. Ze konden geen kant meer op. Hans keek op de klok. Vijf voor twaalf. De woorden van Sieta Koet galmden als een soort mantra door zijn hoofd: ,,als er geen probleem is, waarom zouden we dan een oplossing bedenken.”

Kees Kranen werd tevreden wakker. In Nieuwland was een bewoner die parkeerde zijn auto waar het niet mocht. Hij kreeg daarvoor een bekeuring maar de geparkeerde auto gaf geen overlast. Wethouder Kraanen, voortvarend als altijd, besloot dat er geen probleem was en toverde de bekeuring weg. Kees dacht: ,,Als er geen probleem is, bedenk ik wel een oplossing.’’ Een man naar mijn hart!

Toen het ging om de bierfietsen van Hans van Wegen was de raad het met Sieta eens. Waar het gaat om de overvolle wegen van Hans Buijtelaar zwijgen ze. En hoe ze over Kees Kraanen zijn actie denken? Geen idee.

Regeren is vooruitzien. Maar soms kijk je gewoon niet goed vooruit en blijkt je verwachting niet te kloppen. Voortschrijdend inzicht heet dat. Bij Van Wegen lach ik besmuikt, bij Buijtelaar denk ik aan 67 miljoen. En aan Kees Kraanen zal ik denken wanneer ik zelf een bon onder mijn autoruit vind omdat ik ,zonder overlast te geven, illegaal in mijn eigen straat parkeer.

 

Teleurstelling

Ik kon slecht in slaap komen. Rond middernacht lag ik nog te twitteren en probeerde ik alle argumenten voor en tegen te doorgronden. Het duurde lang voordat mijn hartslag normaal was en ik in slaap viel.

Voor de mensen die de Amersfoortse politiek niet helemaal hebben gevolgd; GroenLinks stemde tegen een motie van de SP om geld vrij te maken voor nieuw onderzoek naar de nut en noodzaak van de Westelijke Rondweg. Een rondweg waar miljoenen ingestoken gaat worden terwijl het volgens verschillende partijen niet helemaal helder is of de weg wel echt nodig is.

Mij lijkt zo’n onderzoek prima voor zowel voor- als tegenstanders van de weg. Als er twijfel is over de cijfers waarop het besluit gebaseerd is dan lijkt het mij niet zo raar om toch nog een keer alles te laten doorberekenen. Maar goed, ik ga daar niet over, daarvoor hebben we volksvertegenwoordigers gekozen. En daar ging het mis.

Ik ging er namelijk op 21 maart van uit dat GroenLinks alles zou doen om de aanleg van deze weg te voorkomen. Ik zie Astrid Janssen nog voor me staan bij het Valentijnsdebat in het KAdE-Café. Iemand uit het publiek poneerde de stelling: “De plannen zoals die er nu liggen voor de Westelijke ontsluiting moeten worden heroverwogen”. Astrid Janssen was het hiermee eens en hield daarom een groen hart boven haar hoofd.

Volgens mij was afgelopen dinsdag de laatste kans om die heroverweging te realiseren, en die kans liet ze lopen. GroenLinks stemde tegen het plan van de SP, ‘want er was toch al een meerderheid voor de rondweg en ze wilden mensen geen valse hoop geven.’  Auw. Dat raakt mij in mijn hart. Ik voel me bedonderd. Het lijkt niet meer te gaan om de principes maar om de positie in de raadzaal. Om het mee mogen doen in de coalitie. Wat krijgt GroenLinks hiervoor terug? Windmolens? Luchtkastelen?

GroenLinks heeft proberen uit te leggen waarom ze deze keuze heeft gemaakt maar ik als kiezer heb daar geen boodschap aan. Ik begrijp het allemaal met mijn hoofd, maar mijn hart heeft een knauw gekregen. Politiek wordt een soort wiskundige berekening. En wiskunde heeft mij nooit gelegen. Dan haak ik af.