,,Als ik een vogel was, hield de wind me vast” . Pim was drie jaar toen hij deze prachtige zin uitsprak. Ik weet het nog precies. Hij zat naast me in de auto en we waren op weg naar tandarts Roof in Hilversum. Hij had naar boven gekeken, naar een vogel in de lucht.
We zijn nu 17 jaar verder. Gister hield de wind hem vast toen hij in het vliegtuig vertrok naar Stockholm. Vandaar vertrekt hij vandaag per boot naar het eiland Gotland waar hij sinds vier maanden woont.
Een vrije vogel is hij, mijn zoon. Geheel autonoom. Voor plannen maken heeft hij geen andere mensen nodig, hij zoekt het allemaal zelf wel uit. Zo bedacht hij vorig jaar dat hij gamedesign wilde gaan studeren in het plaatsje Visby. En zo geschiedde….
We brachten hem gister naar Schiphol. Hij liep voor me. Ik voelde me trots, maar ook wat weemoedig. Ik kijk nu alweer uit naar de zomer….
enzofoort 