Een nieuwe lente, een nieuw geluid

Wat een bizarre week was het. Terreur in België, de dood van Cruijff en de spanning of The Passion goed zou verlopen. Dat verliep goed, was indrukwekkend en gaf hoop. Met dat optimistische gevoel wil ik open en enthousiast de lente in. Ik ben positief gestemd want ik zie mogelijkheden.
De afgelopen weken heeft burgemeester Bolsius laten zien hoe flexibel de stad is. Als hij ergens ‘ja’ tegen zegt is alles mogelijk. Kijk maar naar de organisatie rondom The Passion. Het hele ambtenarenapparaat werkte mee en binnen no time waren de vergunningen geregeld en was alles rond. Het hele Eemplein werd opgetuigd en als alles weg is, is er weer ruimte voor andere artistieke zaken.
Zo hoop ik dat ‘de zeeboei’ weer teruggezet wordt bij de Kwekersbrug in Amersfoort. Een prachtige lokatie voor dit kunstobject. We worden er vrolijk van, hij staat niet in de weg en het is een echte blikvanger. Een cadeautje voor onze stad! Voor diegene die alle vergunningen heeft geregeld voor The Passion is dit vast een makkie. En dan kan hij of zij meteen een vergunning regelen voor een nieuw tekstbord boven op DARA, want ik mis nog steeds de prikkelende teksten die er tot vorig jaar op stonden. De teksten waren inspirerend en hoopgevend en dat hebben we nodig in deze tijd. Wanneer de vergunning er snel doorkomt kunnen we nog deze lente een nieuwe tekst plaatsen. Bijvoorbeeld de tekst: “Wij zijn met meer”.

Wat mij ook te gek lijkt is een speelfontein op het Eemplein deze zomer. Zo één als vorige jaren in Baarn stond. Waterpret voor groot en klein. Omwonenden gaan vast niet klagen over geluidsoverlast want als ze de muziek bij The Passion geen probleem vonden zullen kinderstemmen ook wel geen probleem zijn. Ik zie het al helemaal voor me; een ijsco-karretje erbij en genieten maar. Zit ik nog wel te denken aan een betere plek voor die kroonluchter die de gemeente jaren geleden onder de Smallebrug heeft laten plaatsen. Tachtigduizend euro kostte het, en bijna niemand die het ziet. Ach, daar komen we ook wel uit. Ideeën genoeg voor het Eemkwartier. Nu nog even een ‘ja’ van Lucas Bolsius.

Stemmingmakerij

Het stembiljet is binnen en ik vind dat ik moet gaan maar ik heb zó geen zin om mij in de materie te verdiepen. Op dit moment weet ik nog niet welk hokje ik ga inkleuren op 6 april.
Ik lees de artikelen in de krant en ik probeer mijn mening te vormen, maar het onderwerp staat mijlenver van mij af. Een paar jaar geleden had ik amper van de Oekraïne gehoord en nu ‘moeten’ we onze mening geven over een associatieovereenkomst!

Eigenlijk ben ik gewoon kwaad. Kwaad op de mensen die gezorgd hebben dat dit referendum er is gekomen. Ik ben voor democratie, maar de 30 miljoen euro die dit geintje kost had aan veel belangrijkere dingen uitgegeven kunnen worden.

Als het referendum nou ging om zaken over de zorg of over het budget voor defensie dan had ik het nog enigszins zinvol gevonden. Maar om nu te moeten beslissen of Nederland wel of geen handelsverdrag aangaat met de Oekraïne staat veel te ver van mijn bed. Stel dat we de komende jaren over allerlei handelsverdragen zouden moeten stemmen zoals die met Georgië of Moldavië. Dat moet je toch niet willen? Laat het toch over aan mensen die er verstand van hebben.

Misschien komt mijn weerstand ook wel omdat ik geen vertrouwen meer heb in de politiek. Ooit stemde ik PvdA omdat ik achter veel van hun ideeën stond. Toen ze ondanks beloftes toch gingen voor de aankoop van 37 Joint Strike Fighters besloot ik om nooit meer op deze partij te stemmen. Toen Rutte na de MH17 ramp zei dat de onderste steen boven zou komen, hoopte ik oprecht dat hij er alles aan zou doen. Toch krijg ik de indruk dat die steen geen prioriteit meer heeft. En de stoelendans van ons eigen Amersfoortse raadslid Maria Ballast-Tatarian die van de van de VVD naar het CDA overloopt helpt ook al niet mee.

Nog nooit heb ik mijn stem verloren laten gaan, maar misschien blijf ik 6 april wel thuis.
Of ik ga wel maar ik stem blanco als protest tegen dit geldverslindende en raadgevend referendum. Goede raad is duur, dat blijkt wel. Ik ben benieuwd of er überhaupt winnaars zijn straks.

Brand!

Mijn hartslag was hoger dan normaal en ik kreeg weer een beetje het gevoel dat ik als kind ook had wanneer er een brand in de stad was. In die tijd moest je er op je fiets achter aan om de brand te zien, maar nu kon ik het allemaal volgen terwijl ik op de bank zat met mijn computer op schoot. Brand! Op nog geen vijfhonderd meter van ons huis.

Via twitter en Facebook had ik contact met vrienden, collega’s en kennissen uit de buurt. Een vriendin uit de Koppel had wel sirenes gehoord, maar realiseerde zich niet dat de brand zo groot was. Een kennis vroeg zich af of wij het niet warm hadden omdat hij vanuit zijn slaapkamerraam in Schothorst een rode gloed zag in de buurt van onze straat. We hielden elkaar op de hoogte van de laatste ontwikkelingen en stuurden foto’s over en weer. Ik voelde me virtueel omringd door lotgenoten.

Terwijl ik van alles over de brand te weten probeerde te komen zat meneer Enzofoort rustig op de bank. Hij luisterde beleefd naar mijn updates, maar zijn hartslag bleef normaal. Tot de NL-Alert binnen kwam om 22.45 uur. Wat een herrie! De informatie was duidelijk; ramen en deuren sluiten. Ook verwezen ze naar de website van de gemeente. Waarom was mij een groot raadsel want er stond niets over de brand.
Pas om 01.55 kwam er een summiere update.

Jammer dat er geen informatielijn beschikbaar was, want mijn collega wilde weten of ze het bruine water dat uit de kraan kwam wel kon gebruiken voor haar broodmachine. En een scholier twitterde dat hij uit ging slapen omdat hij dacht dat er geen les gegeven zou worden in het naastgelegen Vakcollege. Weer iemand anders was benieuwd of hij met zijn auto de wijk Koppel in kon komen. Logisch dat al die vragen niet meteen beantwoord konden worden, maar ook wel jammer. Mijn collega at muesli voor het ontbijt terwijl dat niet had gehoeven en de scholier kreeg straf omdat hij niet op kwam dagen. Toch eens nadenken over hoe we dat kunnen ondervangen. Met zoveel communicatiemogelijkheden zou dat toch niet al te ingewikkeld moeten zijn?

 

Duivels Dilemma

Een duivels dilemma vind ik het. Laat ik Pien dinsdag inenten tegen baarmoederhalskanker of adviseer ik haar om het niet te doen? Een paar weken geleden kwam de informatiebrief van het RIVM binnen en vorige week viel de uitnodiging op de mat. Niet alleen bij ons, maar ook bij duizenden andere meiden van twaalf. Een uitnodiging om een inenting te halen tegen het humaan papillomavirus. Dat klinkt lief en vlinderachtig, maar dat is een virus dat op latere leeftijd baarmoederhalskanker kan veroorzaken. Kan. Hoeft niet.

In eerste instantie dacht ik; doen! Natuurlijk wil ik niet dat Pien later baarmoederhalskanker krijgt. Dat is toch één van de grootste nachtmerries voor een moeder? Toch had ik het gevoel dat ik er meer over moest komen te weten. Ik vroeg andere ouders naar hun ideeën en ik ging op onderzoek uit. Ik keek televisieprogramma’s terug en las verhalen over meiden die na de prik last hadden gekregen van auto-immuunziekten, duizeligheid, ernstige spierzwakte en hoofdpijn.

In de folder van het RIVM staat; ‘Er is er nog nooit iemand overleden door een HPV-vaccinatie. Ook niet in het buitenland. Nationaal en internationaal worden mogelijke bijwerkingen van vaccinatie-programma’s goed in de gaten gehouden’. Ook schrijven ze ‘De verhalen op internet over ernstige blijvende bijwerkingen kloppen niet’. Tsja. Daar zit je dan als moeder. De overheid zegt dat de verhalen niet kloppen, maar via internet zie ik toch echt filmpjes van meiden die heel erg ziek zijn geworden na de vaccinatie. Wat mij verder opviel; ook deskundigen spreken elkaar tegen. Punt is dat het verband nog nooit écht is aangetoond. Misschien waren de meiden zonder vaccinatie ook wel ziek geworden.

Mijn persoonlijke onderzoek heeft niet gezorgd voor een overtuigend antwoord. Het wordt dus een soort keuze tussen hoofd en hart. Tussen ratio en gevoel. Eigenlijk voelt geen van beide keuzes goed. Kiezen we voor de vaccinatie dan sla ik mijzelf voor mijn hoofd wanneer Pien toch last krijgt van ernstige bijwerkingen. En krijgt Pien later baarmoederhalskanker dan zal ik nooit weten of door de vaccinatie veel ellende voorkomen had kunnen worden. Staat Pien dinsdag in de rij bij Sporthal Zielhorst of niet? We hebben nog een paar dagen om het te beslissen.