Zuurverdiend

De poortdeur gaat open en vanuit huis zie ik het silhouet van een man. De capuchon van zijn hoodie over zijn hoofd, sjaal voor zijn gezicht. Aan zijn houding en loopje zie ik dat het Teun is. Hij komt net terug van zijn werk. Een baantje in de horeca waarmee hij een zakcentje verdient. Hij krijgt het minimumloon voor een zeventienjarige. Uren werken, zonder mopperen. Van zijn verdiende geld heeft hij inmiddels een computer en een gitaar gekocht. In de tas die Teun meebrengt zit zijn blouse met het bedrijfslogo er op.

Ergens anders komt omstreeks dezelfde tijd ook een zoon binnen. Zijn kraag hoog opgetrokken. Sjaal voor zijn gezicht. In de tas die hij bij zich heeft zit geld. Zuurverdiend.Niet door hem, maar door de eigenaren van snackbar Flinstones aan de Scheltussingel in de wijk Kruiskamp. Er is niet geschoten, maar de schrik zit er wel in. Wat zou de moeder van de overvaller denken. Weet zij hoe haar zoon aan het geld komt voor zijn scooter en de nieuwste iPhone?

Wat ben je toch een loser zijn wanneer je overvallen pleegt op winkels als De Rivon Shop in Nijkerk, Good Food in Hooglanderveen of Snackbar Flinstone bij mij om de hoek. De snackbar met die ongelooflijk hardwerkende eigenaren. Wat moet je met zulke -vaak jonge- criminelen? Het lijkt hen niets te deren dat ze geld stelen van mensen die er hard voor werken. Het maakt hen niets uit dat ze mensen bang maken door een wapen, of iets dat daarop lijkt, te gebruiken.

Ik hoop zo dat de daders van deze laffe overvallen opgepakt worden. Dan weet ik wel een straf. Een jaar lang werken in de zaak die je hebt overvallen. In het geval van Flinstone betekent dat uren zweten boven een bak frituurvet. Voelen hoe het is om de hele middag en avond klaar te staan om te zorgen dat bereklauwen, kroketten en patat goed gebakken de deur uitgaan. En wanneer je dan thuiskomt met je tas met je werkkleding zit je moeder op je te wachten. Trots omdat je eindelijk eens een normaal baantje hebt. En hoewel je geen geld verdient, verdien je dan eindelijk respect. Een soort van…

 

 

 

 

Een hele toer

,,Wat een prachtige bossen”, zucht koningin Máxima terwijl ze naar beneden kijkt. De helikopter vliegt via het westen richting het Eemplein waar de koninklijke familie door burgemeester Bolsius zal worden ontvangen. ,,Kom Amalia, leg je telefoon weg”, bromt koning Willem-Alexander vlak voordat ze daadwerkelijk landen. Amalia doet wat haar vader zegt en trekt haar blouse nog even recht. Terwijl ze uit de helikopter stappen houdt koningin Máxima haar hoed vast. De haren van de prinsessen wapperen alle kanten op. Het waait op het Eemplein. Weg zorgvuldig gekapte haren.

“I want to break free”, klinkt het vanuit de caravan van Dj Lubbertus. Terwijl hij liedjes draait van Corry Konings, Prince en Queen maakt hij een praatje met prinses Alexia. Máxima en Amalia schudden handen en koning Willem-Alexander loopt met Ariane richting Kunsthal KAdE.  Daar is een expositie te zien is van verschillende Amersfoortse kunstenaars. Van Piet Schopping tot Piet Mondriaan en alles wat daar tussen zit.

Na een bliksembezoek kunnen ze meteen in het toeristentreintje stappen dat speciaal voor deze gelegenheid goudkleurig gespoten is. Bij Stadsbrouwerij De Drie Ringen is een korte tussenstop. Daar krijgt Willem-Alexander een biertje aangeboden. Ze rijden door naar Halewijn op de Hof waar dichteres Nynke Geertsma naast haar muurgedicht staat. ,,Kom staak je sores, steek de draak met Joris….”, leest Willem-Alexander. Hij wil verder lezen maar wordt door zijn dochters meegetrokken richting het podium waar Diggy Dex samen met Paul de Munnik ‘laten we dansen’ inzet. Even later staat de hele koninklijke familie te swingen. Ook Bolsius doet een poging.

Ze eindigen hun tocht bij De Stier waar het een hels kabaal is. Toeterende buurtbewoners rijden rondjes. Máxima houdt haar vingers in haar oren. Burgemeester Bolsius probeert boven het lawaai uit te komen. ,,Dat zijn onze Turkse stadgenoten, die houden wel van een feestje!”

Een half uur later is het officiële gedeelte voorbij. Máxima schopt haar hoge hakken uit en pakt een paar sneakers uit een koffer. De meiden kleden zich om en koning Willem-Alexander verruilt zijn colbert voor een jasje met tulpen er op. Kort daarna begeeft de familie zich incognito tussen de feestende massa op de Bloemendalsestraat. Dat is tenslotte de plek waar je écht moet zijn op Koningsdag!

Wipkipdip

Klimmen en klauteren over boomstammen, kruipen door het groen en klooien met zand en modder. Het liefst nog met een waterpomp erbij zodat ik de kinderen na afloop flink af moest drogen en uit moest schudden om te voorkomen dat overal in huis zand zou komen te liggen. Ik kon Teun en Pien vroeger niet blijer maken. Ook een schommel of klimrek deed het goed. Maar wipkippen? Daar waren ze al snel op uitgekeken. Die zijn maar heel even leuk.

Toen ik klein was waren ze er al, die kippen. Ontworpen door een Deense Kunstenaar.Eerst alleen in de vorm van een kip, later ook met andere dieren. Goed voor het evenwicht van de allerkleinsten. Grotere kinderen vinden het vooral leuk om er wild mee heen en weer te zwaaien. Als je goed om je heen kijkt zie je overal in Amersfoort: kleine pleintjes met hier en daar een glijbaantje, tuimelrek of wipkip. Soms zie je een verdwaalde oma met een kleinkind, maar vaak is het er stil.

Om die en andere speelplekken een stuk aantrekkelijker te maken organiseert de gemeente Amersfoort wandelingen door de wijk. Samen met kinderen en buurtbewoners wordt gekeken hoe de pleintjes aantrekkelijker kunnen worden voor kinderen van alle leeftijden. Zo wordt er morgen en maandag gewandeld in Schothorst, is woensdag Schuilenburg aan de beurt en een dag later Randenbroek.

Het is dat ik niet in die wijken woon en dat Teun en Pien inmiddels te oud zijn anders had ik het wel geweten; dan hadden we meegewandeld. Het is toch super dat de kinderen invloed kunnen hebben op de speelplekken in hun eigen buurt? Willen ze boomstammen, een grasveld of een moestuintje? Of willen ze juist wat meer kleur op de al bestaande pleintjes? In het Soesterkwartier is er al gewandeld en toen de kinderen aangaven dat er een leuke ravotplek ontbrak is dat meegenomen in de plannen. Nu komt er op de Chrysantlaan een meer avontuurlijke groene speelplek. Geweldig toch?

Ik ben trouwens benieuwd hoeveel kippen er na de hele inventarisatie nog overblijven in Amersfoort. Het was leuk bedacht zo’n vijftig jaar geleden, maar inmiddels wil de jeugd wat anders. Meer uitdaging, minder kip. De wipkip wordt met uitsterven bedreigd. Helemaal niet erg!